Από τον Βασίλη Μπόνιο
Προφανώς οι πολιτικοί ηγέτες μας είναι τόσο χονδρόπετσοι, -το ίδιο και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια τους- που αντί να ντρέπονται για το ρόλο επαίτη που υποδύονται, το μόνο που τους κόφτει είναι ο ανασχηματισμός και τα παιγνίδια πολιτικών ισορροπιών στο σπίτι του κρεμασμένου.
Θα περιμέναμε να ακούσουμε από τους 3 συγκυβερνώντες ένα εθνικό εγερτήριο αναγέννησης της χώρας. Ένα οραματικό πρόγραμμα εξόδου από την κόλαση. Το μόνο που πιπιλίζουν διαρκώς είναι η λέξη "ανάπτυξη" που για τους ίδιους μεταφράζεται στο να προσλάβουν έναν ακόμη κομματικό κηφήνα στα γραφεία τους.
Αντί αυτού έχουν μεταβληθεί σε θλιβεροί διαχειριστές των λάθος αριθμών που μαγειρεύει η Τρόικα με τη συμβολή του εγχώριου οικονομικού επιτελείου, με αποτέλεσμα το σερβιριζόμενο πιάτο να είναι είναι σκέτο δηλητήριο.
Έχει αναρωτηθεί κανείς από τους πολιτικούς ηγέτες μας –και του Τσίπρα συμπεριλαμβανομένου-εαν μπορεί να ζήσει ένας λαός ζητιανεύοντας και τρώγοντας τις σάρκες του;
Ποιος θα το κάνει όμως από δαύτους;
Οι ίδιοι μην έχοντας εργασθεί ποτέ στη ζωή τους-εκτός από τον Κουβέλη που αγόρευε στα δικαστήρια-ζώντας μια μαλθακή ζωή με λιμουζίνες, γορίλες, γραμματείς, φαρισαίους και υπηρέτες δεν βιώνουν την κόλαση εδώ έξω.
Γιατί αν συνειδητοποιούσαν που οδηγούν τον λαό με τις αποφάσεις τους θα έπρεπε να κάνουν χαρακίρι.
Είναι τόσο χυδαίο με φόντο μια ξεχαρβαλωμένη, ζητιάνα, σακατεμένη χώρα οι συναισθηματικά ανάπηροι πολιτικοί της συγκυβέρνησης να διαγκωνίζονται για οφίτσια και τα ρετάλια του αστείου ΣΥΡΙΖΑ ωσάν ναρκισσευόμενες Αλίκες να εκσπερματώνουν στις τηλεοράσεις την κορύφωση του αυνανισμού τους.
Έλεος ξεφτίλες...
kourdistoportocali
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου