ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ!!! ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ! ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑΤΙ???

Γράφει ο Βασίλης Καραβάσης

Σκέφτομαι πόσα πράγματα έχουμε ή έχουμε φτιάξει! Αλλά και πόσα μας λείπουν!!! Μας χρειάζονται??? Αν ναι... γιατί δεν τα παίρνουμε?? Γιατί ΔΕΝ τα ζητάμε??? Αφού πληρώνουμε τόσα πολλά, γιατί δεν αγοράζουμε και αυτά που θέλουμε ή υποτίθεται ότι θέλουμε και χρειαζόμαστε?? Γιατί έχουμε τόσο λίγα ενώ ξοδεύουμε δυσθεώρητα ποσά για μας και την διαβίωση μας?? Γιατί ενώ αγοράζουμε ΤΟΣΑ πράγματα απολαμβάνουμε ελάχιστα??
ΓΜΤΟ !!!!! ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΑΘΟΣ????

Ψάχνουμε τα μεγαλύτερα και ωραιότερα σπίτια για να "φωλιάσουμε" την 3 μελή (max) οικογένεια μας. Γιατί γίνονται όλο και μικρότερες οι οικογένειες?? Γιατί να λείπουν οι παππούδες και η γιαγιά με τα παραμύθια της?? Γιατί να ψάχνουμε και να θέλουμε περισσότερες ανέσεις όταν ΔΕΝ μένει καθόλου χρόνος για να τις χαρούμε?? Γιατί χτίζουμε παλάτια αλλά διαλύουμε την οικογένεια μετά από κάθε καυγά?? Που ξοδεύουμε τον χρόνο μας?? Τον καλό και παραγωγικό μας χρόνο που όλοι λένε ότι αξίζει ΧΡΥΣΑΦΙ και είναι και πολύ λίγος!!! Στην Μάθηση?? Σπουδάζουμε και παίρνουμε τα πτυχία και τα διδακτορικά αλλά χάνουμε την λογική μας. Αδυνατούμε να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα σε απλά προβλήματα και καταστάσεις που δημιουργούνται και χρήζουν αντιμετώπισης. Έχουμε τεράστια γνώση και πολυεπίπεδη αλλά ΚΡΙΣΗ??? Υπάρχει?? Ή τουλάχιστον ΚΡΙΤΙΚΟ Πνεύμα???? Ή Καταπίνουμε αμάσητα ότι μας πασάρουν (ή τελευταία μας "ποστάρουν" όλοι) χωρίς καμία διάθεση να τα αναλύσουμε!! 

Γιατί γεμίσαμε με τόσους επαΐοντες και ειδήμονες επί παντός επιστητού αλλά ΔΕΝ μειώνονται τα προβλήματα μας?? Και γιατί δημιουργούνται συνεχώς και άλλα καινούρια και πιο δύσκολα στην λύση τους? Ξοδεύουμε χρόνο στην επικοινωνία?? Στο σπίτι με τα παιδιά, στους φίλους?? Και γιατί μεγαλώνει το "χάσμα των γενεών" αφού επικοινωνούμε τόσο καλά?? Γιατί βρισκόμαστε με καλούς φίλους και λέμε 2-3 τυπικότητες και αποχωρούμε μην αφήνοντας κανέναν να μπει στον μικρόκοσμο μας?? Γιατί τέτοια και τόση προσπάθεια να πολλαπλασιάσουμε τα περιουσιακά μας στοιχεία και υπάρχοντα όταν ΧΑΝΟΥΜΕ ή μειώνουμε τις αξίες μας?? Γιατί να μιλάμε ΟΛΟΙ τόσο πολύ και κανείς να μην ακούει ή αφουγκράζεται τον άλλο και το τι ΘΕΛΕΙ να του πει?? Προσπαθούμε όλοι, και το καταφέρνουμε καλά, να εξασφαλίζουμε τα προς το ζειν αλλά ξεχάσαμε ή δεν μαθαίνουμε (οι πιο νέοι) να ζούμε!! 

Όπως έλεγε και στο ΦΒ: "προσθέσαμε χρόνια στη ζωή μας αλλά ΟΧΙ ζωή στα χρόνια μας". Εύκολα μπορούμε να πάμε - και για τουρισμό - στο φεγγάρι αλλά μας είναι τρομερά δύσκολο να περάσουμε την πόρτα του γείτονα. Έχουμε προ πολλού διασπάσει τον πυρήνα του ατόμου, και πρότινος ανακαλύψαμε και το "σωματίδιο του Θεού" αλλά ΔΕΝ μπορούμε να σπάσουμε και να πετάξουμε τις προκαταλήψεις μας!! Που είναι και πολλές!! Γιατί με τόσα τρόφιμα υπάρχει ακόμα πείνα?? Και γιατί διαλέγουμε την Χείριστη διατροφή για εμάς και τους ανθρώπους που νοιαζόμαστε και αγαπάμε??

ΓΙΑΤΙ??? Ξέρει κανείς?? Μήπως.....

ΞΕΧΑΣΑΜΕ να προσπαθούμε!!! Να προσπαθούμε να αγαπάμε (που είναι και πιο δύσκολο) και αφήνουμε τον εαυτό μας (που ΠΑΝΤΑ τον δικαιολογούμε) να ΜΙΣΕΙ!! Συμπεριφορές, επιλογές, παραξενιές, αλήθειες (που ΔΕΝ μας βολεύουν....)! ΝΑ προσπαθούμε για το καλό... όσο άβολο κι αν είναι...

Η κριτική σκέψη, η αναζήτηση, η πρωτοτυπία, το φιλότιμο, η μόρφωση- ή μάλλον καλύτερα η καλλιέργεια και άλλες αρετές δεν λογίζονται πλέον στα συν αλλά στα πλην. Είναι φρικιά και άχρηστοι μαλάκες, που δεν ξέρουν να ζουν, όσοι προσπαθούν τίμια και με συνεχή αγώνα να επιβιώσουν - ΛΕΝΕ οι κλέφτες και απατεώνες που ζητούν "μίζες" εκμεταλλευόμενοι την θέση τους και πλουτίζοντας σε βάρος ΟΛΩΝ ΗΜΩΝ!!

 Γνωστά πρόσωπα, παντού, τα βλέπεις σε καθημερινή βάση αν συναλλάσσεσαι με το δημόσιο, είτε σε υπηρεσίες είτε σε υπουργεία. Κανένα ενδιαφέρον για κανέναν και για τίποτα πέρα από τον εαυτό τους και το εφήμερο του αξιώματος τους που κοστίζει (πολύ) χωρίς να αξίζει (συνήθως). Αλλά κοινωνική μηδενικότητα καλοταϊσμένη όμως από προσωπικές φιλοδοξίες και «δωράκια» από χρεοκοπημένες συνειδήσεις που απλώς θέλουν…. χωρίς καν να το αξίζουν ή ίσως και να το δικαιούνται. Κρυμμένοι και καλυμμένοι πίσω από μεγάλα «αξιώματα» νομίζουν αλλά και λογαριάζονται ίσως από πολλούς, σαν προσωπικότητες. ΤΑ γνωστά τρωκτικά που τα βλέπουμε συχνά-πυκνά και παντού και που όταν τους πλησιάσεις θα απορήσεις για το πόσο άδειο είναι το εσωτερικό τους. Όπως ακριβώς και το απλωμένο αδειανό χέρι τους!! Το κέρατο μου…..

Όλοι εμείς όμως (οι υπόλοιποι) πρέπει να προσπαθούμε ώστε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, να μορφωθούμε και να ΞΑΝΑβρούμε την κουλτούρα και την καλλιέργεια που χάσαμε, να αναπτύξουμε κρίση και ΣΚΕΨΗ ελεύθερη, να παράγουμε αυτά που μας λείπουν και ΔΕΝ επιδοτούνται, να επικοινωνούμε με τον άλλον ανυστερόβουλα, να μελετάμε -κυρίως το παρελθόν- και να ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ!!

Να ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΣΤΕ!!

Ενίοτε και από τα λάθη μας.

Ή κάνω λάθος?????
Ας είμαστε τουλάχιστον καλά!!!