Μπήκε ο χειμώνας, οι μέρες είναι βροχερές, η ατμόσφαιρα μουντή. Η ζωή χωρίς ήλιο αντανακλά μια απροσδιόριστη γοητεία. Το φως του δωματίου έχει κάτι το μυστηριώδες, μια αμήχανη οικειότητα, γλυκιά και πικρή μαζί... η ζυγαριά γέρνει αναλόγως.
Έχεις κάτι;
Βάλε μουσική, στο you tube βρίσκεις τα πάντα. Το Αguas de Amazoniaτου Philip Glass σε οδηγεί σε κάτι πιο ατμοσφαιρικό, solo piano,Metamorhosis, ναι... ακόμα μπορείς να ανακαλύπτεις πράγματα που σε συγκινούν. Ο ήχος γεμίζει το δωμάτιο, με την άκρη του ματιού πιάνεις τη λάμψη μιας αστραπής και ασυναίσθητα σφίγγεσαι. Όσο περιμένεις τον ήχο από τη βροντή μετράς τα δευτερόλεπτα που μεσολαβούν για να δεις πόσο μακριά είναι η καταιγίδα, βροχή ξεσπά. Χαμηλώνεις τη μουσική για να ακούσεις τον ήχο του νερού που πέφτει και κολλάς το πρόσωπο στο τζάμι, οι σταγόνες πυκνώνουν, κεραυνοί ξανά. Solo piano, ένα αχνιστό πέπλο χωρίζει το μέσα κόσμο από τον έξω...
Είσαι εντάξει;
Το σπίτι είναι κρύο, πρέπει να φροντίσεις για τη θέρμανση, σκέφτεσαι κάτι συγκεκριμένο; Διάβασες κάπου: Η μέση διάρκεια μιας αγκαλιάς είναι περίπου 3 δευτερόλεπτα, όμως έρευνες έδειξαν πως όταν διαρκεί 20 δευτερόλεπτα και πάνω έχει ένα θεραπευτικό αποτέλεσμα τόσο στην ψυχή όσο και στο σώμα. Μια ορμόνη, γνωστή και ως η ορμόνη της αγάπης, σε βοηθά να χαλαρώσεις, να νιώσεις ασφαλής, καθησυχάζει τους φόβους και το άγχος σου. Κι όχι μόνο, σε κρατάει ζεστό.
Μήπως κρυώνεις; Βάλε κάτι...
Μην είσαι κυκλοθυμικός τέτοιες μέρες, μην κλείνεις τις πόρτες, παρά μόνο αν αυτό είναι που θέλεις. Είναι; Αλλιώς πες, θέλεις κάποιον να μοιραστείς τον ήχο της βροχής που πέφτει, μη μασάς τα λόγια σου.
Ο ήχος της βροχής είναι γλυκός και πικρός μαζί...
Αφού το ξέρεις, αυτό πρώτα εκπέμπεις στους άλλους, αν είσαι συμφιλιωμένος, αν καταφάσκεις απέναντι στη ζωή, τη δική σου ζωή. Δεν έχει νόημα να προσποιείσαι. Άλλο να προσπαθείς, αυτό είναι διαφορετικό. Τι; Δεν νιώθεις πολύ καλά; Μην το αφήσεις να κρατήσει, μετακινήσου λίγες μοίρες από τη μία ή από την άλλη. Βρες κάποιον που σε κάνεις να νιώθεις ασφαλής, μίλα του.
Αλήθεια, πιο πολύ έχεις ανάγκη να μιλάς; Ή να μένεις σιωπηλός;
Η βροχή έκοψε, βγες από την ασφάλειά σου, όποια κι αν είναι. Ρίσκαρε, το πολύ-πολύ να βραχείς, θα νιώσεις καλύτερα. Πες τα όλα ή μη λες τίποτα, από τη μια ή από την άλλη, κοίτα μόνο να ξεβολευτείς, μην κάνεις αυτό που ξέρεις, που σου είναι εύκολο, διάλεξε το άλλο, αυτό που σε δυσκολεύει… Έλα, βγες λίγο έξω, είναι ωραία. Μια βόλτα ένα χειμωνιάτικο απόγευμα, μετά τη βροχή, το κρύο θα σε συνεφέρει. Ή μήπως προτιμάς τη ζέστη; Κυκλοφορείς γυμνός στο σπίτι ή φοράς το ένα ρούχο πάνω απ’ τ’ άλλα; Όπως και να ’χει άλλαξε παραστάσεις, η ζωή θέλει ποικιλία, μην είσαι ξεροκέφαλος.
Είναι λεπτές οι ισορροπίες, μην αντιστέκεσαι, πες τόσα όσα...
Μια βόλτα στους δρόμους της πόλης, έχεις πού να πας ή τριγυρνάς χωρίς σκοπό; Πιάνεις εύκολα κουβέντα με έναν άγνωστο; Κοιτάς στα μάτια; Οι απαντήσεις σε κάποιες ερωτήσεις δεν είναι απλές, τις ρωτάμε όμως...
Υπάρχει λόγος για όσα συμβαίνουν;
Κι έτσι όπως περπατάς και σκέφτεσαι το μάταιο των πραγμάτων,βλέπεις ένα πλάσμα μικρό που έχει ανάγκη για τροφή και νοιάξιμο κι ένα ζεστό μέρος να κουρνιάσει. Το κοιτάς που είναι όμορφο, μα πεταμένο, και δεν έχει τίποτα να του ανήκει παρά μόνο τη μικρή του μοίρα που από ένστικτο αντιστέκεται μέχρι τέλους για να την υπερασπιστεί. Κι αυτή η εικόνα σε κάνει να τα πάρεις όλα πίσω, ποια ματαιότητα σκέφτεσαι, δεν υπάρχει, στη ζωή χρειάζεται να αγωνιστείς, μέσα-έξω. Ένα γατάκι ριγμένο στην άκρη ενός κρύου βρώμικου δρόμου, μπορείς να φύγεις, να συνεχίσεις το δρόμο σου;
Ναι, μπορείς... αυτό κάνεις, συνεχίζεις το δρόμο σου. Γύρνα πίσω, μια μικρή ζωούλα που κουρνιάζει πάνω σου έχει τις ιδιότητες μιας ζεστής αγκαλιάς, σε ηρεμεί, σου παίρνει το άγχος, σε καθησυχάζει. Αυτό δεν θέλεις; Πες...
Έχεις κάτι;
Πες το, αν σε βαραίνει, βρες έναν τρόπο. Όχι αμέσως, όχι εν βρασμώ. Άφησέ το να κάτσει πρώτα. Κάνε στην άκρη και δώσ’ του χρόνο, να καταλάβεις πρώτα εσύ, μετά θα βρεις τις λέξεις. Δεν είναι όλες οι στιγμές κατάλληλες. Μην είσαι ανυπόμονος, μη βιάζεσαι να το βγάλεις από πάνω σου, να το πετάξεις στον άλλο, άσ’ το να ξεθυμάνει. Με την καλή έννοια. Από την άλλη όμως μην κρατάς, μην αφήνεις το θυμό να κερδίζει έδαφος μέσα σου, μη γίνεσαι χωρίς λόγο εριστικός, μην προκαλείς, όλα έχουν ένα λόγο που συμβαίνουν, δείξε κατανόηση. Δώσε λίγο χρόνο και μετά μίλα. Ζήτα. Δώσε πίσω. Μην είσαι μίζερος στα συναισθήματά σου. Άλλο η επιλογή, να ξέρεις τι θέλεις, μέχρι πού να δώσεις, πόσο να πάρεις… δώσε μου το χέρι σου.
Είσαι εντάξει; Καλύτερα;
Η βροχή μια σταματάει μια αρχίζει, ο ήχος της όσο διαρκεί είναι ωραίος, απόλαυσέ τον, κάτω από ένα υπόστεγο ή πίσω από το τζάμι, άσε τα πράγματα να κυλήσουν, ξέρουν αυτά, θα βρουν το δρόμο τους, δείξε εμπιστοσύνη. Το κρύο πάει να δυναμώσει, οι μέρες που έρχονται θα είναι όλο και πιο κρύες. Όμως, κοίτα, βγήκε ήλιος, ήλιος μετά τη βροχή, είναι ωραία, έλα μαζί μου, κάνε μου λίγο παρέα. Μη φοβάσαι να το πεις, μην καταπίνεις τη φωνή σου, μερικές φορές είναι ακριβώς αυτό που ο άλλος έχει ανάγκη να ακούσει, μην τον φοβάσαι, είναι ίδιος με σένα.
Μην είσαι αδύναμος, άλλο η ευαισθησία, μην τα μπερδεύεις, αυτή είναι τρυφερή, σ’ αγκαλιάζει και σφίγγει τα χέρια της πάνω σου, κρύβει το κεφάλι της στο λαιμό σου, σε καθυσηχάζει, σε ηρεμεί. Κάτι ζεστό για τις κρύες νύχτες του χειμώνα, αυτό θες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου