Διαβάστε την επιστολή παραίτησης - "φωτιά" του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Άρη Νόμπελη στον Δήμαρχο Χαλανδρίου...
Σαλαμίνος 84
152 32 Χαλάνδρι
Προς
Δήμαρχο Χαλανδρίου
κ . Γιώργο Κουράση
Κοινοποίηση:
Δημοτικούς Συμβούλους
Δήμου Χαλανδρίου
Χαλάνδρι, Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013
Κύριε Δήμαρχε,
Με την παρούσα επιστολή μου επιθυμώ να ενημερώσω εσάς και τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου για την παραίτησή μου από τη θέση του Προέδρου του σώματος, αλλά και από το αξίωμα του Δημοτικού Συμβούλου, αφού έχοντας εκλεγεί με το συνδυασμό σας «Χαλάνδρι σε Δράση» θα πρέπει να παραχωρήσω την έδρα μου.
Η πρόσφατη επαγγελματική ενασχόλησή μου με έναν όμιλο πολιτικής επικοινωνίας και ενημέρωσης όχι μόνο με αναγκάζουν να ασκώ πλημμελώς τα καθήκοντά μου, αλλά δημιουργούν και ένα αξεπέραστο ηθικό ασυμβίβαστο σχετικά με τη θέση του επικοινωνιολόγου – δημοσιογράφου με το αξίωμα που κατείχα μέχρι τώρα.
Κύριε Δήμαρχε,
Το κείμενο της παραίτησής μου θα μπορούσε να σταματάει εδώ, προκειμένου να μην έρθω σε αντιπαράθεση μαζί σας και με τους συναδέλφους της διοίκησης.
Όμως, η πλήρης αντίθεσή μου με βασικές προσωπικές σας επιλογές που αφορούν στην κοινωνική, πολιτιστική, αθλητική πολιτική σας, αλλά κυρίως σε αυτήν που άπτεται της καθημερινότητας των συνδημοτών μας, καθιστά αδύνατη τη συνέχιση της συνεργασίας μας.
Ακόμα και ορισμένες σημαντικές πρωτοβουλίες που παίρνει αυτή η διοίκηση γίνονται γνωστές στους συμπολίτες μας από τα κάθε μορφής έντυπα και τις ηλεκτρονικές σελίδες στο διαδίκτυο, αφού ουσιαστικά η επικοινωνία του Δήμου με τους Χαλανδραίους είναι ανύπαρκτη.
Επιθυμώ να ευχαριστήσω τους συναδέλφους μου και τους συνεργάτες μου στο Δήμο για την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη τους και να ζητήσω συγγνώμη αν στην διάρκεια της θητείας μου έθιξα άθελά μου κάποιους από αυτούς.
Με εκτίμηση,
Αρης Νόμπελης
Υ.Γ.: Υπενθυμίζω στο σώμα ότι ο κανονισμός του Δημοτικού Συμβουλίου που έχουμε ψηφίσει προβλέπει ότι τον Πρόεδρο αναπληρώνει νομίμως ο Αντιπρόεδρος και σε περίπτωση απουσίας κι εκείνου ο πρώτος Δημοτικός Σύμβουλος της παράταξης της Διοίκησης.
http://profiltispolis.blogspot.gr/
Διαβάστε επίσης το άρθρο - "φωτιά' που ανέβασε ο Άρης Νόμπελης στην προσωπική του ιστοσελίδα " Το προφίλ της πόλης"
«Ο ΦΟΒΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟ.
Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ» !!!
Το παραπάνω απόφθεγμα είναι το βασικό μότο στην αφίσα της πιο αγαπημένης μου ταινίας με τον τίτλο «Τελευταία Έξοδος Ρίτα Χέιγουορθ» (στα αγγλικά «The ShawshankRedemption»).
Το έργο προβλήθηκε για πρώτη φορά στην Αμερική τον Σεπτέμβριο του 1994, πριν ακριβώς από 19 χρόνια, τις μέρες που ξεκινούσα την ενασχόλησή μου με τα κοινά του Χαλανδρίου. Η ταινία είναι βασισμένη σε βιβλίο του διάσημου συγγραφέα Στίβεν Κινγκ σε σενάριο και σκηνοθεσία του Φρανκ Ντάραμποντ. Ο ανυπέρβλητος ακτιβιστής ηθοποιός Τιμ Ρόμπινς, σε μια συγκλονιστική ερμηνεία, υποδύεται τον τραπεζίτη Άντι Ντιφρέν, ο οποίος έχει καταδικαστεί αδίκως δύο φορές ισόβια για τη δολοφονία της γυναίκας του και του εραστή της. Εκτίει την ποινή του στη φυλακή Shawshank, στην οποία και γίνεται ιδιαίτερα δημοφιλής σε όλους παρά την παρουσία ενός διεφθαρμένου διευθυντή, σαδιστών δεσμοφυλάκων και πωρωμένων συγκρατούμενών του. Κι ενώ ο θεατής μένει με την εντύπωση ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να ξεφύγει από τα δεσμά του, ο Άντι Ντιφρέν δραπετεύει έπειτα από 19 ολόκληρα χρόνια μέσα από ένα τούνελ που έσκαβε κρυφά τα βράδια όλο αυτό το διάστημα.
Δεν πίστευα ποτέ στις συμπτώσεις, αλλά ο αριθμός «19» σηματοδοτεί και σφραγίζει και τη δική μου πορεία στα κοινά. Σχεδόν μια εικοσαετία πραγματικής και ουσιαστικής προσφοράς – θέλω να πιστεύω – που ξεκίνησε με το δυσεπίλυτο πρόβλημα να κατορθώσω να κάνω τη ΔΕΠΑΧ, μια χρεοκοπημένη δημοτική επιχείρηση, κερδοφόρα. Η θέση ήταν άμισθη αλλά η καθημερινή μου ενασχόληση με το συγκεκριμένο αντικείμενο ξεπερνούσε τις 10 ώρες. Και αργότερα όμως, ως αντιδήμαρχος Παιδείας και πρόεδρος της Φιλαρμονικής νομίζω ότι συνεργάστηκα άψογα με τους υπαλλήλους του δήμου μας και προσέφερα χρόνο, χρήματα και, κυρίως, πολύ μεράκι, κάτι που θεωρώ ότι αναγνωρίστηκε από όλους.
Όλο αυτό το διάστημα, έχοντας ως όπλο μια ζωηρή φαντασία και μια αστείρευτη δημιουργικότητα δεν σταμάτησα να προτείνω ιδέες και λύσεις που θα βελτίωναν την ποιότητα ζωής των συμπολιτών μας. Απογοητευόμουν διαρκώς όταν διαπίστωνα ότι κανένας σχεδόν δεν ενδιαφερόταν να τις ακούσει και να τις υλοποιήσει. Η απογοήτευσή μου μετατράπηκε σύντομα σε απελπισία όταν παρατήρησα, καθισμένος στη θέση του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου, συναδέλφους μου να δυσανασχετούν με την εύλογη διάθεσή μου να δίνω τον λόγο σε αγωνιούντες συνδημότες μας και στους συμβούλους της αντιπολίτευσης. «Δίνει τον λόγο στην αντιπολίτευση» είπε οργισμένος ένας δημοτικός σύμβουλος. «Αφήνει τους πολίτες να μιλάνε» ξέσπασε ένας άλλος. Όπως αντιλαμβάνεστε το πρόβλημα έγινε πλέον συνειδησιακό. Όταν μάλιστα επισκέφθηκαν το σώμα για να εκθέσουν τις απόψεις τους οι εκπρόσωποι των αθλητικών σωματείων, κόντεψα να … λιποθυμήσω ακούγοντας κάποιους να υποστηρίζουν «εδώ σας παραχωρούμε τα γήπεδα για να παίζετε, τι άλλο θέλετε πια;». Όταν οι υπό απόλυση εργαζόμενοι του δήμου μας ήρθαν με την απόγνωση ζωγραφισμένη στα μάτια τους να ζητήσουν συμπαράσταση, υπήρξαν φωνές που θεωρούσαν ότι ξεπέρασαν το χρόνο που προβλέπει ο κανονισμός (!!!). Όταν έφερα το ψήφισμα για τον αδικοχαμένο Παύλο Φύσσα, ορισμένοι στις μεταξύ τους συζητήσεις αποφάνθηκαν ότι έχω προσχωρήσει στον ΣΥΡΙΖΑ!!! Ενώ ακούστηκε πρόσφατα από χείλη αντιδημάρχου ότι «είμαι φίλος του Βάσιου», επειδή επέλεξα για τις διακοπές μου τη Λευκάδα, μαζί με άλλους 200.000 Έλληνες και ξένους! Γιατί, απ’ ό,τι φαίνεται, ο Βάσιος έχει χτίσει έναν ουρανοξύστη με 500 πατώματα στο νησί και φιλοξενεί 200.000 άτομα!!!
Το να είσαι «φίλος του Βάσιου» θεωρείται μέγιστο ατόπημα, όπως τα προηγούμενα χρόνια θεωρείτο απαράδεκτο να μιλάς με τον Ζαφειρόπουλο. Τελικά, σε αυτή τη διοίκηση, για να είσαι αρεστός, δεν πρέπει να συνομιλείς με κανέναν. Οι «κακοί» αλλάζουν συνεχώς πρόσωπο και είναι οι προηγούμενοι «καλοί». Ο Ηλίας Γιάτσιος από έμπιστος συνεργάτης του δημάρχου μετατράπηκε σε ανεπιθύμητο πρόσωπο και το ίδιο συμβαίνει με οποιονδήποτε δεν ακολουθεί τη «γραμμή». Προς αποκατάσταση λοιπόν της αλήθειας, νιώθω τον Βαγγέλη Λέκκα αδελφικό φίλο που του χρωστάω πολύ μεγάλη χάρη και δεν ξέρω αν θα μπορέσω να του την ξεπληρώσω. Με τον Παναγιώτη Βάσιο ανταλλάσσω απλώς απόψεις και συνήθως όχι για τα δημοτικά.
Επειδή στο Χαλάνδρι όλοι μιλάνε (συνήθως πίσω από την πλάτη σου), ενημερώθηκα ότι σε συζητήσεις που γίνονται στον 5ο όροφο με αποκαλούν «τρελό», ενώ ένας αντιδήμαρχος είπε χαρακτηριστικά: «Αυτό το παιδί είναι παλαβό»!!! Στο λεξικό της διοίκησης οι λέξεις «τρελός» και «παλαβός» συνήθως σημαίνουν ότι δεν είσαι «υπάκουος» και έχεις άποψη που τολμάς να τη διατυπώνεις με παρρησία.
Για το μείζον ζήτημα του καταλογισμού και των ποινικών διώξεων, οι λανθασμένοι χειρισμοί των νομικών συμβούλων οδήγησαν αθώους αιρετούς και ανυποψίαστους υπαλλήλους στον διασυρμό του ονόματός τους και στις «δαγκάνες» της δικαιοσύνης, χωρίς να έχουν καμιά απολύτως ευθύνη. Αντί για ένα ήπιο εξώδικο, έπρεπε άμεσα να γίνουν ασφαλιστικά μέτρα προς την τεχνική εταιρεία που είχε αναλάβει το επίμαχο έργο για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα του δήμου και να προστατευθούν οι υπάλληλοί του.
Σταματάω σ’ αυτό το σημείο. Εδώ και έναν χρόνο αποφάσισα να διώξω από δίπλα μου ό,τι με στενοχωρεί (Κούλη, από το Τοξικούλη, ο Αρης δεν ξεχνάει…) και να ζήσω τη ζωή όπως θέλω εγώ και όχι όπως μου επιβάλλουν οι άλλοι. Το όραμά μου και το σχέδιό μου για έναν δήμο εντελώς διαφορετικό θα το αναπτύξω αναλυτικά σε επόμενες αναρτήσεις. Τις κοινωνικές δράσεις που δεν κάνει η αδρανής διοίκηση θα τις αναλάβω εθελοντικά και θα τις δείτε να ξεδιπλώνονται στο άμεσο μέλλον. Επειδή ο χώρος είναι περιορισμένος και δεν θέλω να σας κουράσω άλλο, το τι ακριβώς σκέφτομαι για να ανακουφίσω τους συμπολίτες μου από τις δυσάρεστες συνέπειες της δυσβάστακτης οικονομικής κρίσης, μπορείτε να το βρείτε συμπυκνωμένο στα προγράμματα δύο ανθρώπων που έφυγαν απ’ αυτή τη ζωή δίχως να προλάβουν να καθίσουν στον δημαρχιακό θώκο: αναφέρομαι στον Σπύρο Πέτσα και στον Γρηγόρη Γυφτόπουλο, για τους οποίους πιστεύω ότι το κενό που άφησαν είναι δυσαναπλήρωτο.
Τελευταία έξοδος από το κείμενο: Τα προβλήματα της πόλης δεν επιλύονται με «μπαλώματα» και «μερεμέτια». Το Χαλάνδρι χρειάζεται μια «Επανάσταση»!
Αρης Νόμπελης, δημότης Χαλανδρίου
Διαβάστε επίσης το άρθρο - "φωτιά' που ανέβασε ο Άρης Νόμπελης στην προσωπική του ιστοσελίδα " Το προφίλ της πόλης"
«Ο ΦΟΒΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟ.
Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ» !!!
Το παραπάνω απόφθεγμα είναι το βασικό μότο στην αφίσα της πιο αγαπημένης μου ταινίας με τον τίτλο «Τελευταία Έξοδος Ρίτα Χέιγουορθ» (στα αγγλικά «The ShawshankRedemption»).
Το έργο προβλήθηκε για πρώτη φορά στην Αμερική τον Σεπτέμβριο του 1994, πριν ακριβώς από 19 χρόνια, τις μέρες που ξεκινούσα την ενασχόλησή μου με τα κοινά του Χαλανδρίου. Η ταινία είναι βασισμένη σε βιβλίο του διάσημου συγγραφέα Στίβεν Κινγκ σε σενάριο και σκηνοθεσία του Φρανκ Ντάραμποντ. Ο ανυπέρβλητος ακτιβιστής ηθοποιός Τιμ Ρόμπινς, σε μια συγκλονιστική ερμηνεία, υποδύεται τον τραπεζίτη Άντι Ντιφρέν, ο οποίος έχει καταδικαστεί αδίκως δύο φορές ισόβια για τη δολοφονία της γυναίκας του και του εραστή της. Εκτίει την ποινή του στη φυλακή Shawshank, στην οποία και γίνεται ιδιαίτερα δημοφιλής σε όλους παρά την παρουσία ενός διεφθαρμένου διευθυντή, σαδιστών δεσμοφυλάκων και πωρωμένων συγκρατούμενών του. Κι ενώ ο θεατής μένει με την εντύπωση ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να ξεφύγει από τα δεσμά του, ο Άντι Ντιφρέν δραπετεύει έπειτα από 19 ολόκληρα χρόνια μέσα από ένα τούνελ που έσκαβε κρυφά τα βράδια όλο αυτό το διάστημα.
Δεν πίστευα ποτέ στις συμπτώσεις, αλλά ο αριθμός «19» σηματοδοτεί και σφραγίζει και τη δική μου πορεία στα κοινά. Σχεδόν μια εικοσαετία πραγματικής και ουσιαστικής προσφοράς – θέλω να πιστεύω – που ξεκίνησε με το δυσεπίλυτο πρόβλημα να κατορθώσω να κάνω τη ΔΕΠΑΧ, μια χρεοκοπημένη δημοτική επιχείρηση, κερδοφόρα. Η θέση ήταν άμισθη αλλά η καθημερινή μου ενασχόληση με το συγκεκριμένο αντικείμενο ξεπερνούσε τις 10 ώρες. Και αργότερα όμως, ως αντιδήμαρχος Παιδείας και πρόεδρος της Φιλαρμονικής νομίζω ότι συνεργάστηκα άψογα με τους υπαλλήλους του δήμου μας και προσέφερα χρόνο, χρήματα και, κυρίως, πολύ μεράκι, κάτι που θεωρώ ότι αναγνωρίστηκε από όλους.
Όλο αυτό το διάστημα, έχοντας ως όπλο μια ζωηρή φαντασία και μια αστείρευτη δημιουργικότητα δεν σταμάτησα να προτείνω ιδέες και λύσεις που θα βελτίωναν την ποιότητα ζωής των συμπολιτών μας. Απογοητευόμουν διαρκώς όταν διαπίστωνα ότι κανένας σχεδόν δεν ενδιαφερόταν να τις ακούσει και να τις υλοποιήσει. Η απογοήτευσή μου μετατράπηκε σύντομα σε απελπισία όταν παρατήρησα, καθισμένος στη θέση του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου, συναδέλφους μου να δυσανασχετούν με την εύλογη διάθεσή μου να δίνω τον λόγο σε αγωνιούντες συνδημότες μας και στους συμβούλους της αντιπολίτευσης. «Δίνει τον λόγο στην αντιπολίτευση» είπε οργισμένος ένας δημοτικός σύμβουλος. «Αφήνει τους πολίτες να μιλάνε» ξέσπασε ένας άλλος. Όπως αντιλαμβάνεστε το πρόβλημα έγινε πλέον συνειδησιακό. Όταν μάλιστα επισκέφθηκαν το σώμα για να εκθέσουν τις απόψεις τους οι εκπρόσωποι των αθλητικών σωματείων, κόντεψα να … λιποθυμήσω ακούγοντας κάποιους να υποστηρίζουν «εδώ σας παραχωρούμε τα γήπεδα για να παίζετε, τι άλλο θέλετε πια;». Όταν οι υπό απόλυση εργαζόμενοι του δήμου μας ήρθαν με την απόγνωση ζωγραφισμένη στα μάτια τους να ζητήσουν συμπαράσταση, υπήρξαν φωνές που θεωρούσαν ότι ξεπέρασαν το χρόνο που προβλέπει ο κανονισμός (!!!). Όταν έφερα το ψήφισμα για τον αδικοχαμένο Παύλο Φύσσα, ορισμένοι στις μεταξύ τους συζητήσεις αποφάνθηκαν ότι έχω προσχωρήσει στον ΣΥΡΙΖΑ!!! Ενώ ακούστηκε πρόσφατα από χείλη αντιδημάρχου ότι «είμαι φίλος του Βάσιου», επειδή επέλεξα για τις διακοπές μου τη Λευκάδα, μαζί με άλλους 200.000 Έλληνες και ξένους! Γιατί, απ’ ό,τι φαίνεται, ο Βάσιος έχει χτίσει έναν ουρανοξύστη με 500 πατώματα στο νησί και φιλοξενεί 200.000 άτομα!!!
Το να είσαι «φίλος του Βάσιου» θεωρείται μέγιστο ατόπημα, όπως τα προηγούμενα χρόνια θεωρείτο απαράδεκτο να μιλάς με τον Ζαφειρόπουλο. Τελικά, σε αυτή τη διοίκηση, για να είσαι αρεστός, δεν πρέπει να συνομιλείς με κανέναν. Οι «κακοί» αλλάζουν συνεχώς πρόσωπο και είναι οι προηγούμενοι «καλοί». Ο Ηλίας Γιάτσιος από έμπιστος συνεργάτης του δημάρχου μετατράπηκε σε ανεπιθύμητο πρόσωπο και το ίδιο συμβαίνει με οποιονδήποτε δεν ακολουθεί τη «γραμμή». Προς αποκατάσταση λοιπόν της αλήθειας, νιώθω τον Βαγγέλη Λέκκα αδελφικό φίλο που του χρωστάω πολύ μεγάλη χάρη και δεν ξέρω αν θα μπορέσω να του την ξεπληρώσω. Με τον Παναγιώτη Βάσιο ανταλλάσσω απλώς απόψεις και συνήθως όχι για τα δημοτικά.
Επειδή στο Χαλάνδρι όλοι μιλάνε (συνήθως πίσω από την πλάτη σου), ενημερώθηκα ότι σε συζητήσεις που γίνονται στον 5ο όροφο με αποκαλούν «τρελό», ενώ ένας αντιδήμαρχος είπε χαρακτηριστικά: «Αυτό το παιδί είναι παλαβό»!!! Στο λεξικό της διοίκησης οι λέξεις «τρελός» και «παλαβός» συνήθως σημαίνουν ότι δεν είσαι «υπάκουος» και έχεις άποψη που τολμάς να τη διατυπώνεις με παρρησία.
Για το μείζον ζήτημα του καταλογισμού και των ποινικών διώξεων, οι λανθασμένοι χειρισμοί των νομικών συμβούλων οδήγησαν αθώους αιρετούς και ανυποψίαστους υπαλλήλους στον διασυρμό του ονόματός τους και στις «δαγκάνες» της δικαιοσύνης, χωρίς να έχουν καμιά απολύτως ευθύνη. Αντί για ένα ήπιο εξώδικο, έπρεπε άμεσα να γίνουν ασφαλιστικά μέτρα προς την τεχνική εταιρεία που είχε αναλάβει το επίμαχο έργο για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα του δήμου και να προστατευθούν οι υπάλληλοί του.
Σταματάω σ’ αυτό το σημείο. Εδώ και έναν χρόνο αποφάσισα να διώξω από δίπλα μου ό,τι με στενοχωρεί (Κούλη, από το Τοξικούλη, ο Αρης δεν ξεχνάει…) και να ζήσω τη ζωή όπως θέλω εγώ και όχι όπως μου επιβάλλουν οι άλλοι. Το όραμά μου και το σχέδιό μου για έναν δήμο εντελώς διαφορετικό θα το αναπτύξω αναλυτικά σε επόμενες αναρτήσεις. Τις κοινωνικές δράσεις που δεν κάνει η αδρανής διοίκηση θα τις αναλάβω εθελοντικά και θα τις δείτε να ξεδιπλώνονται στο άμεσο μέλλον. Επειδή ο χώρος είναι περιορισμένος και δεν θέλω να σας κουράσω άλλο, το τι ακριβώς σκέφτομαι για να ανακουφίσω τους συμπολίτες μου από τις δυσάρεστες συνέπειες της δυσβάστακτης οικονομικής κρίσης, μπορείτε να το βρείτε συμπυκνωμένο στα προγράμματα δύο ανθρώπων που έφυγαν απ’ αυτή τη ζωή δίχως να προλάβουν να καθίσουν στον δημαρχιακό θώκο: αναφέρομαι στον Σπύρο Πέτσα και στον Γρηγόρη Γυφτόπουλο, για τους οποίους πιστεύω ότι το κενό που άφησαν είναι δυσαναπλήρωτο.
Τελευταία έξοδος από το κείμενο: Τα προβλήματα της πόλης δεν επιλύονται με «μπαλώματα» και «μερεμέτια». Το Χαλάνδρι χρειάζεται μια «Επανάσταση»!
Αρης Νόμπελης, δημότης Χαλανδρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου