1) Κανείς επενδυτής δεν επενδύει κεφάλαια, όταν υπάρχουν προσδοκίες να πέσουν και άλλο οι τιμές (η κρίση συνεχίζεται, δεν έχουμε φτάσει ακόμα στον πάτο, οπότε κρατάνε στάση αναμονής). Δες εδώ για τις εκτιμήσεις της Citibank για την Ελληνική Οικονομία το 2013, σε αντίθεση με τις εκτιμήσεις για την ευρωπαϊκή οικονομία που προβλέπουν ανάκαμψη το 2013.
2) Κανείς επενδυτής δεν αγοράζει εταιρείες που η δυναμική της αγοράς στην οποία βρίσκονται είναι ασταθής και σε φθίνουσα πορεία με φοβερή ταχύτητα. Στον πρόσφατο Διεθνή Δείκτη των αγορών για ευημερία και ανάπτυξη, η Ελλάδα σημείωσε περαιτέρω πτώση και με σκορ 55% σίγουρα δεν αποτελεί ιδανική επιλογή για επενδύσεις. Τα κυριότερα προβλήματα είναι: η μη εφαρμογή των νόμων, το ασταθές φορολογικό περιβάλλον και η έλλειψη διαφάνειας στην αγορά. Δες εδώ το διαδραστικό χάρτη που συγκρίνει την δυναμική της Ελληνικής Αγοράς με τις αγορές των υπόλοιπων χωρών.
3) Το πολιτικό ρίσκο είναι από τα μεγαλύτερα στον κόσμο, και συγκρίνεται μόνο με μη ανεπτυγμένων κρατών. Με αυτό εννοώ ότι δεν υπάρχουν σταθερές πολιτικές, νόμοι και κανόνες στην αγορά, ενώ το επίπεδο διαφθοράς είναι πολύ υψηλό. Η κοινωνική συνοχή και ανοχή είναι σε χαμηλά επίπεδα, οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες σε καθημερινή διάταξη, αλλά όπως πάντα, είναι η διαφθορά που κάνει την διαφορά! H Διεθνής Διαφάνεια (Transparency International), έβγαλε χθες στην δημοσιότητα τη λίστα με τα πιο διεφθαρμένη κράτη της Γης, όπου η Ελλάδα βρίσκεται στην 94 θέση (80η το 2011), και είναι και επίσημα το πιο διεφθαρμένο κράτος όλης της Ευρώπης (περνάμε ακόμα και την Ιταλία που έχει εδώ και δεκαετίες οργανωμένο έγκλημα – μαφία). Σκάνδαλα, δωροδοκίες, αναλήψεις έργων με ομιχλώδεις διαδικασίες, διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, υψηλή φοροδιαφυγή και με έναν ιδιωτικό τομέα επιρρεπή στο να συντομεύει τις διαδικασίες με συμφωνίες κάτω απο το τραπέζι, οδήγησαν την Ελλάδα να είναι σε χειρότερη θέση απο χώρες όπως Βotswana, Rwanda, Turkey, Namibia, Ghana, Bulgaria, Liveria, Colombia, πράγμα που σημαίνει ότι το κόστος για να πάρει άδεια ένας επιχειρηματίας για ένα project είναι πιο φτηνό (λόγω χαμηλότερης δωρωδοκίας) σε όλες τις παραπάνω χώρες απο την Ελλάδα! Δες εδώ τα στοιχεία.
4) Το φορολογικό ρίσκο, με τη φορολογία στην Ελλάδα να αλλάζει κάθε μήνα, είναι και αυτό πολύ σημαντικό εμπόδιο για όλες τις επιχειρήσεις. Οι μέτοχοι σε κάθε εταιρεία θέλουν να κάνουν budget 2-10 ετών (αναλόγως της εταιρείας), κάτι το οποίο είναι αδύνατον όταν αλλάζουν συνέχεια οι φορολογικές παράμετροι. Eνδεικτική είναι η θλιβερή πρωτιά που πήρε η χώρα μας το 2011, ανάμεσα στα κράτη της Ευρωπαικής Ένωσης, σχετικά με το φορολογικό ρίσκο, που είναι διπλάσιο από χωρών με πολύ πιο αδύναμη οικονομία, όπως η Ρουμανία.
5) Η δυσκολία εισαγωγής στην αγορά και το ολιγοπώλιο είναι σημαντικά εμπόδια για τους νέους επενδυτές. Δηλαδή οι Έλληνες επιχειρηματίες, εκμεταλλευόμενοι κυρίως πολιτικές σχέσεις, δημιούργησαν συνθήκες μονοπωλίου στην αγορά, και διαμόρφωσαν τις τιμές έτσι ώστε να είναι δύσκολο για τις ξένες εταιρείες να μπουν στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με το τελευταίο report του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που δημοσιεύτηκε στην Wall Street Journal το Σεπτέμβριο, ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς οι μη ανταγωνιστικές αγορές επηρεάζουν το κόστος ζωής και τον πληθωρισμό είναι η Ελληνική αγορά καυσίμων. Η αγορά αυτή στην Ελλάδα ελέγχεται εξ ολοκλήρου απο 2 μόνο ομίλους (!) και λειτουργεί υπό μονοπωλιακές συνθήκες. Μελλοντικό άνοιγμα της αγοράς στον ανταγωνισμό θα μπορούσε να μειώσει σημαντικά τις τιμές καυσίμων και θα οδηγούσε σε μείωση του δείκτη του πληθωρισμού τουλάχιστον κατά 1 μονάδα! (Θα έφτανε λοιπόν η Ελλάδα στα επίπεδα της Νορβηγίας, που έχει έναν από τους χαμηλότερους πληθωρισμούς στην Ευρώπη ).
6) Η ρευστότητα των επενδυτών είναι περιορισμένη, οπότε όταν αυτοί θα πάνε στις ξένες τράπεζες (γιατί οι ελληνικές δεν έχουν) να πάρουνε δάνεια για επενδύσεις στην Ελλάδα, η τράπεζα στην καλύτερη περίπτωση θα τους βάλει ένα premium στον τόκο, αφού θα επενδύσουν σε αγορά που είναι σε κρίση. Όταν χώρες όπως η Σλοβακία έχουν επιλογές για επενδύσεις με 20% επιστροφή στο κεφάλαιο και με πολύ μικρότερο ρίσκο από την Ελλάδα, οι επενδυτές πάνε εκεί, αφού για να γίνει ελκυστική μια επένδυση στην Ελλάδα πρέπει να τους δώσει 30%, κάτι το οποίο είναι απίθανο.
7) Τέλος, κανείς δε δίνει δεκάρα για φθηνό εργατικό δυναμικό. Εάν έχουν αυτό σα σκοπό, πάνε κατευθείαν και χτίζουν εργοστάσια στην Ασία. Στην Ελλάδα θα έρθουν για επενδύσεις στον τουρισμό, στους φυσικούς πόρους, σε έργα υποδομής, ενέργεια, ναυτιλία, βότανα, φάρμακα, μεταφορές και high-tech εταιρείες που θα αποσχολήσουν highly skilled μηχανικούς. . Σε όλα τα παραπάνω τους ενδιαφέρει πιο πολύ η ποιότητα και το market value των πόρων που υπάρχουν εδώ παρά το κόστος.
Επιμύθιο: Όπως είχε αναφέρει απο το 2003, ο Professor Michael Porter (Καθηγητής στο Harvard, και guru σε θέματα strategy, marketing, industrial organization και operation efficiency) σε ένα ειδικό report που είχε γράψει για την Ελλάδα, χρειάζονται επενδύσεις στην Εκπαίδευση, στην Έρευνα και στην Καινοτομία, για να αυξήσουμε την ποιότητα του εργατικού δυναμικού και να πάμε την Ελλάδα στο Νext Level. Είναι λοιπόν σύνθετο το θέμα, αλλά πιστεύω ότι από το 2015 θα έχει ξακαθαρίσει η κατάσταση και θα αρχίσουν να έρχονται σιγά σιγά οι επενδύσεις, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ούτε κατά διάνοια ότι θα βελτιωθεί αυτόματα και η ποιότητα ζωής των Ελλήνων.
http://stefivos.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου