Του Αντώνη Δελλατόλα
Είδα και άκουσα όλες τις αναλύσεις, τις μπουρδολογίες, τις δικαιολογίες και την κάθε σαχλαμάρα για τις επιθέσεις που δέχθηκε ο Γιώργος Νταλάρας, κατά τη διάρκεια δύο συναυλιών του.Γράφτηκαν πολλά και ακούστηκαν διάφορα, ακόμα και στο site του «Π», επειδή, λέει, είναι υπέρ του μνημονίου ή επειδή βοηθάει να επανεκλεγεί η γυναίκα του ή επειδή κάνει στροφή για να ξαναβγεί στην πιάτσα (!) – μόνο εκείνος ο μητροπολίτης Πειραιά δεν έκανε δηλώσεις ότι ο Νταλάρας έγινε… όργανο των σιωνιστών!
Δεν ξέρω τι του ήρθε του Νταλάρα να ξαναβγεί στα γήπεδα για συναυλίες· για τη γυναίκα του, για την εταιρεία του, για την Κύπρο, για τη φορολογία του ή για να ξεσκάσει ο ίδιος επειδή τον απογοήτευσε ο ΓΑΠ που τόσο τον πίστεψε! Σκασίλα μου.
Εμένα με ενδιαφέρει ότι οι περισσότεροι πήγαν να τον ακούσουν γιατί στα παρακμιακά πλέον μπουζουκομάγαζα δεν μπορούν να περάσουν ούτε απέξω, πήγαν για να θυμηθούν, για να ξεχάσουν για λίγο τον «Γολγοθά» που τους περιμένει εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, γιατί στο κάτω - κάτω ήταν τζάμπα, και σήμερα το «τζάμπα» πέθανε!
Ο καθένας πήγε για τη δική του πάρτη.
Εκείνο που πιστεύω, όμως, είναι ότι αυτοί που του πέταγαν γιαούρτια, μπουκάλια, καρέκλες, νεράντζια, είναι τραμπούκοι, φασισταριά, ανεγκέφαλοι και μαλάκες. Όπου, πολιτικά, και αν ανήκουν.
Γιατί χθες γι’ αυτούς ήταν ο Νταλάρας, αύριο θα είναι ο τάδε ζωγράφος, μετά ο συγγραφέας, ο ποιητής, ο ηθοποιός, ο δάσκαλος, ο καθηγητής, και σειρά θα ’χεις και εσύ που τους υπερασπίζεσαι, αν για κάποιο λόγο δεν θα συμφωνείς με τον κάθε κουφιοκέφαλο τραμπούκο που θα σε απειλεί από απέναντι.
Θα μου πεις, τι σ’ έπιασε με τον Νταλάρα; Χεστήκαμε.
Ε, ναι. «Έτσι είν’ οι άνθρωποι» που λέει και ο... Νταλάρας σε κάποιο υπέροχο τραγούδι του Σταύρου Κουγιουμτζή.
ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου