Καλησπέρα σας .Ή καλημέρα σας..Είναι 2:27 τα ξημερώματα οπότε όπως το βλέπει ο καθένας! Είμαι 20 χρονών και αποφάσισα να σας πω πώς είναι η ζωή μου! Και τι σας ενδιαφέρει θα μου πείτε τώρα ε? Μα σας ενδιαφέρει. Είναι η ζωή ενός παιδιού 20 χρόνων που μεγαλώνει σε αυτή την χώρα!
Ας ξεκινήσουμε από την αρχή λοιπόν. Γεννήθηκα στην Αθήνα στις 17/07/1991 και μεγάλωσα σε μια από τις γειτονιές της Αθήνας. Μεσαίου εισοδήματος η οικογένεια μου ,με φρόντισε χωρίς να μου λείψει τίποτα (από τα φυσιολογικά πράγματα που θέλει και χρειάζεται ένα παιδί ,εννοώ). Έφτασε η ώρα μου λοιπόν να πάω σχολείο .Μεγάλη στιγμή!!!Να μάθω γράμματα ,να ρουφήξω το μεδούλι της γνώσης και να αρπάξω τον θησαυρό που κρύβεται μέσα στα χιλιάδες βιβλία που με περίμεναν.
Μα περιμένετε!!Στην Ελλάδα ζούμε ,δεν μπορώ να μάθω έτσι απλά γράμματα και να μορφωθώ όπως κάνουν άλλα παιδιά της ηλικίας μου σε άλλες χώρες!! Στην Πρώτη και την Δευτέρα δημοτικού βλέπετε είχα μια δασκάλα ψηλή ,ξανθιά ,γαλανομάτα που με τα φορέματα που φόραγε την χάζευε όλο το σχολείο και πιθανώς όλοι όσοι την έβλεπαν στον δρόμο ,αφού έβλεπαν και το εσώρουχο της φυσικά !Άσχετο θα μου πείτε βέβαια αλλά όταν γύριζα σπίτι και η μάνα μου καταλάβαινε ότι δεν θυμόμουν τίποτα από το σχολείο και με ρώταγε γιατί και της απαντούσα με την παιδική αθωότητα «ε τι να κάνω ρε μαμά!!Αυτά που λέει να προσέξω ή τα βυζιά της??? » ,καταλαβαίνεται ότι δεν είναι καθόλου άσχετο.
Συνεχίζω λοιπόν το σχολείο ,περνούν οι τάξεις και συνεχίζω να είμαι μαθητής μέτριος προς το κακός .Αλλά σας ρωτώ , δικό μου ήταν το φταίξιμο ?Στην Τρίτη δημοτικού η δασκάλα μας είτε φώναζε σαν υστερική όταν κάποιος από εμάς μίλαγε με τον διπλανό του είτε όταν ήταν στα «καλά» της μας έφερνε στην τάξη το κατοικίδιο της ,που ήταν ένας χρυσοσκώληκας !!! Συνεχίζω όπως φαντάζεστε να είμαι μέτριος μαθητής προς το κακός και σας ρωτώ ξανά ,φταίω? Συνεχίζουν τα χρόνια και περνάνε οι τάξεις .
Είμαι στην Έκτη δημοτικού αν δεν κάνω λάθος όταν στο μπροστινό μου θρανίο ,όπως κάνουν όλα τα φυσιολογικά παιδιά ,έχουν πιάσει ψιλή κουβέντα δύο συμμαθητές μου. Ο πανέξυπνος εκπαιδευτικός λοιπόν ,που το αρμόδιο υπουργείο τον «έχωσε» μέσα στην εκπαίδευση για να διδάσκει τα παιδιά γράμματα και τα λοιπά και τα λοιπά ,τους ακούει και τι κάνει? Κάποιος να μαντέψει ίσως? Τα συμβουλεύει ώστε να εκτιμήσουν την γνώση που τους παρέχει? Φωνάζει ώστε να κάτσουν φρόνιμα? ΌΧΙ!!! Ο σωστός εκπαιδευτικός γυρνάει και με μια καρατερίστικη κλωτσιά σπρώχνει το θρανίο στα στήθια τους και τους φωνάζει « σκάστε επιτέλους!».
Ω ναι , αυτή είναι η εμπειρία μου από το δημοτικό σχολείο και από τους δασκάλους ΣΑΣ!
Ας συνεχίσω λοιπόν ,βλέπετε ,το συνέχισα το σχολείο. Είμαστε στο γυμνάσιο τώρα και έχω μετακομίσει στην Καλαμάτα καθώς ο πατέρας μου έμεινε άνεργος και αν μέναμε στην Αθήνα δεν θα είχαμε ψωμί να φάμε! Είμαστε στο γυμνάσιο λοιπόν και ψάχνω έναν καθηγητή να με εμπνεύσει ,να με στηρίξει ,να μου δώσει ένα κίνητρο να χώσω την μούρη μου με πάθος μέσα σε αυτές τις σελίδες των σχολικών βιβλίων. Για να δω ,για να σκεφτώ. Μα ναι βρήκα! Όχι ,δεν αναφέρομαι στον γυμνασιάρχη που επειδή έτρεχα και έπεσα πάνω του μια φορά με χαστούκισε με μίσος και μου έδωσε μια μέρα αποβολή! Παιδί Πρώτης γυμνασίου ήμουν όταν έγινε αυτό. Αναφέρομαι στην φιλόλογο μου και στην καθηγήτρια που μας έκανε βιολογία .Καταπληκτικές καθηγήτριες! Με έκαναν να αγαπήσω το διάβασμα και να προσπαθήσω! Αλλά βλέπετε τα σημάδια του δημοτικού και η έλλειψη μόρφωσης που κουβαλούσα αλλά και όλοι οι υπόλοιποι καθηγητές που είχα γύρω μου με έκαναν και πάλι έναν μέτριο μαθητή.
Τελειώνω και το γυμνάσιο και αρχίζω το λύκειο. Αν είναι όνειρα για το τι θα γίνω όταν μεγαλώσω? Μα φυσικά! Λάτρευα και λατρεύω την ιστορία, μου άρεσε η νομική και φυσικά το θέατρο. Πραγματικά μου άρεσε το θέατρο. Είχα παίξει και σε κάτι θεατρικές παραστάσεις. Μπορώ να πω οτι ήταν από τα όνειρα μου! Αλλά έχουμε φτάσει στα τέλη της Δευτέρας λυκείου και τα όνειρα μου τελειώνουν κάπου εκεί που αντικρίζω τους βαθμούς μου και το άγχος όλων των συμμαθητών μου για την τελευταία χρονιά και το πόσο διάβασμα έχει να «πέσει» και ότι δεν θα βγαίνουμε από το σπίτι και ότι αν δεν περάσουν τι έχει να γίνει κτλ!
Αποφασίζω ότι δεν θα δώσω πανελλήνιες και ότι θα γραφτώ ,όταν αποφοιτήσω από το λύκειο ,σε μια ιδιωτική σχολή για chef! Έτσι πέρασε και η τελευταία μου χρονιά στο σχολείο. Έμπαινα με ένα καφέ μες στην τάξη ,με το mp3 player στα αυτιά μου και την ρητή εντολή μου προς τους καθηγητές να μην με ενοχλήσουν καθώς εγώ δεν δίνω πανελλήνιες! Και φυσικά η εντολή μου έγινε δεκτή. Όχι ότι και στους άλλους μαθητές έδιναν και πολύ σημασία!
Βλέπετε στο «σύγχρονο» και ευρωπαικό σχολείο που φοίτησα εγώ και τα παιδιά της γενιάς μου ,για τους καθηγητές υπάρχουν δύο επιλογές. « Ή θα τον πάρω για ιδιαίτερο σπίτι μου και θα του τα εξηγήσω όλα ή αν δεν τον πάρω εγώ θα τον αναλάβει κάποιος άλλος ή θα πάει σε κάποιο φροντιστήριο. Σιγά μην κάτσω να τα εξηγώ όλα τώρα σε 20-30 άτομα».
Και έτσι που λέτε η Τρίτη λυκείου για ένα γονιό στοιχίζει περίπου 500 με 700 ευρώ τον μήνα. Όχι όμως για να μάθει το παιδί του γράμματα ,καθώς η Τρίτη λυκείου είναι η πιο στείρα από πλευράς μάθησης τάξη του σχολείου διότι ο καθηγητής αλλά και οι εξεταστές των πανελληνίων εξετάσεων ,δηλαδή ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ,δεν ζητάνε από τον μαθητή που μετέπειτα θα περάσει σε μια σχολή και μελλοντικά θα γίνει ένας κρίκος στην αλυσίδα της ζωής να μάθει αυτά που διαβάζει. Του ζητάνε επιτακτικά και χωρίς πολλές πολλές κουβέντες να παπαγαλίσει και απλώς να αποστηθίσει αυτά που διαβάζει! Ναι αυτή είναι η αλήθεια και ρωτήστε όποιο παιδί στην ηλικία μου θέλετε ,αν έχετε βέβαια τα κότσια!
Αυτή ήταν λοιπόν η εμπειρία μου από το σχολείο ΣΑΣ και από την «μόρφωση» που μου δώσατε!!! Έχω τελειώσει λοιπόν το σχολείο και καθώς παίρνω την απόφαση να παρουσιαστώ για να υπηρετήσω την πατρίδα μου (γελάω αυτή την στιγμή γιατί μου φαίνεται πολύ γελοίο που πήγα και υπηρέτησα 9 μήνες αυτή την πατρίδα αλλά πιο κάτω αυτά!),πρέπει πρώτα να βρώ μια δουλειά! Βλέπεται δυστυχώς ή ευτυχώς ,ο πατέρας μου δεν τα «χει»!!Πιάνω λοιπόν δουλειά ώστε όχι απλώς να έχω το χαρτζιλίκι μου όπως θα ήταν το φυσιολογικό αλλά γιατί μπαίνω στρατό και πιστέψτε με ,στις μέρες μας θέλει πολλά λεφτά για να καταταχθείς! Και δουλεύω σε ένα εστιατόριο στην Παραλία της Καλαμάτας ,με 5 ευρώ την ώρα (την καλύτερη πληρωμή θα ήθελα να σημειώσω στην «πιάτσα» της Καλαμάτας εκείνη την εποχή) ,ως σερβιτόρος!
Ωραία ήταν. Κουραζόμουνα δεν λέω αλλά είχα τα λεφτά μου! Πήγαινα να πάρω τα τσιγάρα μου και όταν έδινα τα λεφτά ένιωθα ότι έδινα τον ιδρώτα μου! Θυμάμαι ,καθόμασταν σε μια καφετέρια με κάποιους φίλους μου και έχω παραγγείλει έναν καφέ και ένα τόστ. Όταν έρχεται η στιγμή να πληρώσουμε λοιπόν και μου λέει η σερβιτόρα ότι χρωστάω 5 ευρώ αμέσως σκέφτομαι ότι τα 5 ευρώ που μου ζητάει είναι μια ώρα σκληρής δουλειάς!
Θα ήθελα να σας πω σε αυτό το σημείο ότι ήμουν 18 χρονών εκείνο το καλοκαίρι και εκτός του ότι βγήκα σύνολο 5-6 φορές εκείνο το καλοκαίρι ,είχα φτάσει στο σημείο να υπολογίζω τα λεφτά σε ώρες ιδρώτα και ορθοστασίας! Και περνάει και αυτό και έχω φτάσει 18 χρονών και έχω θυμό μέσα μου! Αν με ρωτήσετε τώρα το γιατί μπορώ να σας πω πολλούς λόγους αλλά ακριβώς δεν ξέρω ούτε εγώ ο ίδιος. Ανήκω σε μια γενιά που βράζει στο θυμό και στην αγανάκτηση! Αλλά όπως είπα και πριν ,αργότερα αυτά!
Και φτάνει η ώρα η μεγάλη ,η ώρα η μέγιστη ,η ώρα που εγώ ,το μικρό Ελληνόπουλο θα υπηρετήσει την «μαμά» πατρίδα! Πόσο γελοίο ,πραγματικά! Όχι ,την αγαπώ την πατρίδα μου. Μην με παρεξηγείτε! Αγαπώ την Ελλάδα ως χώρα και χαίρομαι που είμαι Έλληνας. Αλλά να υπηρετήσω την πατρίδα? Σκεφτείτε λίγο την πρόταση. ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΩ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ? ΓΙΑΤΙ? Πότε με υπηρέτησε εκείνη? Πότε η μαμά πατρίδα μου έδωσε όπλα ξανά για να παλέψω για τον εαυτό μου και έχει το θράσσος τώρα και μου τα δίνει για να την υπηρετήσω??
Ναι το πέρασα και το στρατιωτικό μου!! Χάος ,αμορφωσιά ,σταματημένα μυαλά και απόψεις που τις ακούς και δεν πιστεύεις στα αυτιά σου! Για 4 μήνες περίπου «έκλεινα» 92 ώρες και παραπάνω στην σκοπιά ,λόγω ελλείψεως μάχιμου προσωπικού όπως μου έλεγαν. Και αυτό για να υπηρετήσω την πατρίδα μου!
Ήμουν στην Χίο και όχι στο πεντάγωνο ή κάπου στην Αθήνα όπως κάθε αξιοπρεπείς γιός Βουλευτή , ή όπως τα λέμε εμείς «βίσματα». Ήμουν 6 ώρες μακριά από το σπίτι μου ,να ακούω τον κάθε ένα να μου λέει το μακρύ του και το κοντό του διότι υπηρετούσα την μαμά πατρίδα. Και στο τέλος? Ποιο ήταν το ευχαριστώ του Ελληνικού στρατού για τις υπηρεσίες μου ,προς όφελος της πατρίδος? Να μου κόψουν ,όπως και έκοψαν απ’ όλη την «σειρά» μου βέβαια, 3 ημέρες από την άδεια μου και να μου κάνουν ψυχολογικό πόλεμο για το αν θα μου κόψουν και άλλες. Ω ναι ,αυτό ήταν το ευχαριστώ για τις υπηρεσίες μου και για την ολοκλήρωση της στρατιωτικής μου θητείας!!!!
Περνάει και αυτό και απολύομαι. Έρχονται λοιπόν οι ημέρες που όπως όλοι μας και εγώ ακούω για αυτήν την οικονομική κρίση!! Τι είναι αυτό? Από πού και ως που? Πώς ξαφνικά ολόκληρες χώρες έχουν ελλείματα? Ποιοι είναι αυτοί οι καταραμένοι κερδοσκόποι? Και χωρίς να έχω απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα ,ακούω από τις τηλεοράσεις ,μειώσεις μισθών ,καταργήσεις θέσεων εργασίας , μειώσεις συντάξεων κτλ.
ΩΠΑ!ΩΠΑ!ΩΠΑ! Με συγχωρείτε κ. Παπανδρέου ,κ. Παπαδήμο ,κ.Βενιζέλο!!! Από ποιους θα κόψετε και τι? Από τον πατέρα μου που «κολλάει» ένσημα από όταν ήταν παιδί και τώρα που ασπρίσανε τα μαλλιά του και πονάνε τα πόδια του ,κατάφερε και πήρε την πολυπόθητη σύνταξη? Από αυτόν τον άνθρωπο τολμάτε και του λέτε ότι θα του πάρετε έστω και ένα ευρώ? Δεν κατάλαβα? Του την κάνατε δώρο την σύνταξη και δεν το θυμάμαι και τώρα επειδή ΕΧΕΤΕ χρέη του την παίρνετε πίσω? Αν έχετε κότσια και αποκαλείτε τους εαυτούς σας ΑΝΔΡΕΣ ,κοιτάξτε το μισθολόγιο σας και αναλογιστείτε από πού πρέπει να κόψετε και τι!
Από τότε που άρχισα και έβλεπα τηλεόραση και πετύχαινα κάποιον βουλευτή να μιλάει στο βήμα της Βουλής ,θυμάμαι κάποιον να φέρνει νερό σε έναν από εσάς! Δηλαδή έχετε το θράσος και μου λέτε ότι οι Έλληνες φορολογούμενοι πληρώνουν κάποιον να σας φέρνει νερό? Ότι ο πατέρας μου ,καθώς εγώ δεν φορολογούμαι ακόμα ,πληρώνει τον νερουλά της Βουλής? ΝΤΡΟΠΗ ΣΤΑ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ ΠΟΥ ΦΟΡΑΤΕ!
Αλλά αν εσείς πρέπει να ντρέπεστε 100000 φορές ,όσοι σας ψήφισαν και για τον Θεό κουνούσαν σημαιάκια σε ομιλίες σας και θα κουνάνε για μια ζωή ,πρέπει να ντρέπονται 100000000000φορές. Και για να μην νομίζετε ότι ξεφεύγω θα σας περιγράψω ένα σκηνικό που μου συνέβει όταν πήγα να πληρώσω έναν λογαριασμό της Ε.Υ.Δ.Α.Π. Καθώς είμαι στην τεράστια ουρά μπροστά από τα ταμεία ή μάλλον το ταμείο καθώς το ένα ενώ είχε υπάλληλο ήταν «κλειστό», ακούω από πίσω μου έναν άνθρωπο να φωνάζει ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι καταστρέψαν την Ελλάδα και η επιθυμία για την καρέκλα και να τα έργα του Καραμανλή κτλ.
Τότε γυρνάω και του λέω «να σας κάνω μια ερώτηση?» «Ναι» μου απαντά , «Πόσο χρονών είστε?» του λέω, «50» μου απαντά , «Ωραία» του λέω «όταν πάς σπίτι σου αναλογίσου πόσες φορές έχεις ψηφίσει σε σχέση με μένα που είμαι 20 και τότε θα καταλάβεις ποιος φταίει. Σκέψου ότι ΌΛΟΙ σας (και έδειξα όλα τα άτομα που ήταν στην ουρά) μου έχετε καταστρέψει την ζωή χωρίς καν να προλάβω να την ζήσω. Σκέψου το αυτό ,όταν πάς σπίτι σου και θα καταλάβεις ποιος φταίει!!!».
Γι αυτό ανήκω στην γενιά που βράζει μέσα στον θυμό και την οργή! Γι αυτό θέλω να τα σπάσω όλα ,όχι δεν έχω σπάσει ποτέ βιτρίνες ή τράπεζες και ποτέ δεν θα σπάσω, γι αυτό όταν μπαίνω κάπου και ακούω άτομα ηλικίας 40 ,50 ,60 να βρίζουν και να καταριούνται τους πολιτικούς θέλω να τσακωθώ μαζί τους! Γιατί όλοι αυτοί ,ΌΛΟΙ ΣΑΣ μου έχετε καταστρέψει το μέλλον. Γιατί ΟΛΟΙ ΣΑΣ πήρατε δάνεια για να πλουτίσετε ή να κάνετε πιο εύκολη την ζωή σας ,βάζοντας υποθήκη τα δικά μου όνειρα και την ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ζωή! Όλοι σας δυσαρεστηθήκατε από την φράση του κ. Πάγκαλου , «μαζί τα φάγαμε!». ΓΙΑΤΙ ,σας ρωτώ? Γιατί σας έκατσε βαρύ? Έστω ένας από εσάς έχετε ψηφίσει κάποιον για να σας κάνει ρουσφέτι ,άρα αμέσως ψηφίζεται έναν ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ πολιτικό. Έστω ένας από εσάς έχει προσπαθήσει να σβήσει μια κλήση από την τροχαία μέσω κάποιου γνωστού του. Έστω και ένας από εσάς έχει κλέψει την εφορία ή έχει κρύψει κάποια πράγματα. Έστω και ένας από εσάς όταν σας δώθηκε η ευκαιρία «κλέψατε» το κράτος! Τότε γιατί θυμώνετε με την φράση και δεν θυμώνετε με τους εαυτούς σας?
Το ξέρετε ότι υπάρχουν άτομα στην ηλικία μου που ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΟΥΝ? Το ξέρετε ότι ήδη υπάρχουν άτομα που εγκαταλείπουν τις σχολές τους για να εργαστούν ,επειδή οι δικοί τους δεν έχουν λεφτά να τους δώσουν? Και έχουμε φτάσει στο σήμερα απ’ ό,τι έχετε καταλάβει. Ή μάλλον να πάω για λίγο στο προχθές?
Να πάω στο προχθές να θυμηθώ τους ένδοξους και αγαπητούς αστυνομικούς μας? Μα βέβαια. Δεν γίνεται να μην τους αναφέρω. Δεν γίνεται να μην αναφέρω ότι ενώ προχθές κατηφόριζα από την πλατεία Εξαρχείων με ένα φίλο μου και μια φίλη και περάσαμε δίπλα από έναν αστυνομικό της ομάδας ΜΑΤ και τον κοίταξα ,κατέβασε το κασκόλ του και άρχισε να μας βρίσει και να έρχεται απειλητικά προς το μέρος μας! Ναι μάλιστα ,δέχομαι ότι όλοι οι αστυνομικοί δεν είναι έτσι και ότι σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν και σκάρτοι. Αλλά ένας από ΟΛΟΥΣ εσάς να κάτσει και να σκεφτεί τι θα γινόταν εάν εκείνη την στιγμή γύρναγα και τον ρώταγα ,γιατί με βρίζει! Τι θα γινόταν εάν ξεσπούσα όλο μου τον θυμό εκείνη την ώρα? Αλλά επειδή ήμουν κάποιος που κατηφόριζε από τα Εξάρχεια ήμουν μάλλον αναρχικό στοιχείο για τα μάτια του «μπάτσου»! Και χρησιμοποιώ την συγκεκριμένη λέξη γιατί βγήκε από την μπάτσα ,δηλαδή την σφαλιάρα και αυτός ήταν μπάτσος με όλη την σημασία της λέξης!!!!
Έτσι φτάνουμε στο απόψε ,που με ρωτάει ,ο πατέρας μου «γιατί κάθεσαι όλη την ημέρα στον υπολογιστή? Κάνε κάτι!!» ΤΙ? Τι να κάνω? Να βγώ έξω να διασκεδάσω? Δεν έχω λεφτά. Και πλέον έτσι όπως είναι τα πράγματα ,δεν έχω διάθεση να βγώ. Είμαστε 20 χρονών και μας έχετε καταστρέψει..Να το θυμάστε όταν κοιτάτε τα παιδιά σας! Αυτή είναι η ιστορία κάποιου που μεγαλώνει στην Ελλάδα.. Αυτή είναι η ιστορία κάποιου που σας έχει βαρεθεί ΟΛΟΥΣ Αυτή είναι η ιστορία μου μέχρι τώρα..
ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ Ε?
Βασίλης Τσιάλας
ΤΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου