Του Κώστα Μιλόβα
Τι να πρωτοκάνεις σ αυτή την περίπτωση… Σάμπως είχαμε εμπειρία από παρόμοιες καταστάσεις … εμείς μόνο να εκτελούμε με θαυμασμό της έρευνες μας ξέραμε και να υπερασπιζόμαστε τα αυτονόητα στους δικαστές που κατά καιρούς μας τρέχανε γνωρίζαμε… Αλλά απτόητοι.
Θυμάμαι πως φουσκώνανε τα στήθη μας από υπερηφάνεια κάθε φορά που μας επιδίδονταν τα κατηγορητήρια και περιμέναμε τη μέρα να υπερασπιστούμε τα ρεπορτάζ μας είτε στο πλαίσιο εισαγγελικών ερευνών είτε ως κατηγορούμενοι… Αυτό το ξέραμε καλά
Αλλά όταν η φωτιά «χτύπησε» την πόρτα ούτε που καταλάβαμε πότε άρχισε με μανία να «τρώει» τα πάντα… Ότι μπορέσαμε σώσαμε… Τον Φιντέλ φώναξε κάποιος ούτε που θυμάμαι απ τη φωνή του ποιος ήταν… Ο Φιντέλ, ο Φιντέλ που τον είχαμε δίπλα μας, στα γραφεία μας, μέσα στον ίδιο χώρο και ελεύθερο.
Ναι αλήθεια σας λέω ήταν ελεύθερος μέσα στο γραφείο, δεν δενόταν … δεν είχε κλουβί… παρά μόνο τη βάση που καθόταν και ζούσε μαζί μας - τις εντάσεις μας τις χαρές μας - αλλά και τις αμέτρητες ώρες που περνούσαμε εκεί.
Δεν κατάφερε κανείς μας να τον πιάσει , τρόμαξε , άνοιξε τα φτερά του και «χάθηκε».
Αν σας πώ ότι ένιωσα ότι έχασα ένα κομμάτι μου εκείνη την μέρα… Νιώθω ότι και τα άλλα παιδιά θα ένιωσαν το ίδιο. Πιστεύαμε ότι θα βρήκε τρόπο να βγει.. ένα παράθυρο μια πόρτα δυστυχώς όμως…
Και τώρα που με την βίβιαν αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε τη δημιουργία στο κτήμα μας μιας μικρής φάρμας με ζωάκια, ήρθε αρκετές φορές στην μνήμη μου και ο παλιός φίλος μου ο φωνακλάς… Ο Φιντέλ…
Γιατί μην νομίζετε ανησυχώ μήπως κάποιο από τα ζωάκια μας πάθει κάτι και «χαθεί»
-Ξέρω τι θα μου απαντήσετε, -συμβαίνουν και αυτά- . Αλλά τι θα πω στα παιδιά στον Κωνσταντίνο ειδικά αν κάτι τέτοιο συμβεί;
Μιλώντας για το κείμενο που έγραφα και διαβάζεται τώρα με τον γιό μου τον μεγάλο τον Αντώνη (16 ετών ο μεγάλος) μου θύμισε ότι κάπου πρέπει να έχω και μια φωτογραφία του με το Φιντελάκο απ όταν είχε έρθει στο γραφείο και τον είχα βγάλει δίπλα του, ήταν δεν ήταν 6 ετών τότε ο μικρός μου… Θα την βρω…
Ο Φιντέλ «πέταξε» αλλά η ανάμνηση του γλυκιά όπως αυτές που θέλουμε να μας συντροφεύουν πάντα. Ο Μάκης σε λίγες μέρες μοιράζεται με όλους μας το όνειρο του. Ένα όνειρο που γίνετε πραγματικότητα μέσα από την συχνότητα του τηλεοπτικού σταθμού GR.. Ένα ελεύθερο και ανεξάρτητο κανάλι όπως άλλωστε είναι και ο ίδιος Ελεύθερος - Έλληνας και Σύμμαχος της ανιδιοτέλειας και της αλήθειας! Αυτός είναι για όλους, και για εμάς που τον ξέρουμε ως συνεργάτη αλλά και για όλους τους φίλους που πιστά ακολουθούν την πορεία του .
Και απ’ ότι ξέρω την επόμενη Πέμπτη καλεί όλους όσους φίλους θελήσουν να επισκεφθούν τις εγκαταστάσεις του GR στην Κάτω Κηφισιά για να ….. Τσικνίσουν μαζί του , μια και είναι Τσικνοπέμπτη. Ναι καλά διαβάζεται… «Ανοιχτή πρόσκληση»
Εμείς με τη Βίβιαν και τα μικρά θα είμαστε εκεί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου