Προδημοσίευση από το βιβλίο του ιδιωτικού αστυνομικού Γιώργου Τσούκαλη
Παραγωγή πλαστών πιστοποιητικών του Υπουργείου Πολιτισμού άλλων υπηρεσιών με αναφορές για υποτιθέμενη εκροή τεράστιων χρηματικών ποσών
Αυτές είναι ορισμένες από τις ειδικές μεθόδους και τα τεχνάσματα που χρησιμοποιούν ιδιωτικοί αστυνομικοί και αξιωματικοί της ΕΛΑΣ προκειμένου να εξαρθρώσουν κυκλώματα αρχαιοκαπήλων και ιερόσυλων .
Το παρασκήνιο των ερευνών αυτών αποκαλύπτονται ανάγλυφα στο βιβλίο «Λαθρέμποροι Ιστορίας-Επιστροφή 20 θησαυρών» του ιδιωτικού ερευνητήΓιώργου Τσούκαλη που κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες από τις εκδόσεις Ι. Σιδέρη και σε προδημοσίευση του οποίου προχωρά tovima.gr. Ο Γιώργος Τσούκαλης έχει πολυετή συμμετοχή στις έρευνες -με την συμμετοχή αστυνομικών- για σημαντικές υποθέσεις όπως η κλοπή των αρχαίων από το Μουσείο της Κορίνθου, ο εντοπισμός του πίνακα του Ρούμπενς, τα αρχαία της Σκοτούσας, ο εντοπισμός αρχαιολογικού θησαυρού σε κατάστημα στην παλιά πόλη της Ρόδου και άλλες. Στο βιβλίο παρουσιάζονται εντυπωσιακές υποθέσεις αρχαιοκαπηλίας με λαθρεμπόρους που δημιουργούσαν... τιμοκατάλογο λαθραίων αρχαίων αντικειμένων, με ιερόσυλους… μαστροπούς, με αρχαιοκάπηλους που συμμετείχαν σε διεθνή δίκτυα διακίνησης ναρκωτικών και άλλες. Παράλληλα στο βιβλίο καταγράφονται εντυπωσιακά στοιχεία από τις έρευνες για την σύλληψη των λαθρεμπόρων που σπάνια αποτυπώνονται στις δικογραφίες για διάφορα ποινικά αδικήματα. Στους «Λαθρεμπόρους Ιστορίας» περιέχεται ακόμη πλήρης φάκελος για την δράση των κυκλωμάτων αρχαιοκαπήλων στη χώρα μας, για τις κλοπές μουσείων, για τους πιο δραστήριους κακοποιούς κλπ.
Ετοίμαζαν και γλέντι με τσίπουρα
Ενδεικτική του παρασκηνίου των ερευνών είναι η περιγραφή για την σύλληψη -τον Μάιο του 1992-τεσσάρων αγροτών και κτηνοτρόφων ηλικίας από 18 ως 66 ετών γιατί προσπάθησαν να πουλήσουν σειρά αρχαίων αντικειμένων που προέρχονταν από λαθρανασκαφές στην περιοχή της Σκοτούσας στο νομό Λαρίσης. Ο Γιώργος Τσούκαλης και οι συνεργάτες του εμφανίσθηκαν ως πλούσιοι Ελληνοαμερικανοί επιχειρηματίες που επιθυμούσαν να αγοράσουν τα αρχαία αντικείμενα έναντι 28.000.000 δραχμών ( δηλαδή περίπου 80.000 ευρω , ποσό κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητο εκείνη την εποχή) Οι αρχαιοκάπηλοι είχαν μάλιστα στήσει ένα μικρό …γλέντι για να «γιορτάσουν» την συμφωνία πώλησης των αρχαίων αντικειμένων.
Η σκηνή αυτή περιγράφεται ανάγλυφα στο βιβλίο του ιδιωτικού ερευνητή « Αυτή λοιπόν η «τελευταία πράξη» κάθε πολύπρακτου των ερευνών μας , είχε την μεγαλύτερη δραματουργική επιτυχία στην υπόθεση της Σκοτούσας. Εκεί που οι ύποπτοι για αρχαιοκαπηλία είχαν ετοιμάσει ένα μικρό γλέντι με τσίπουρα και μεζέδες για την «μεγάλη επιτυχία» της συναλλαγής για την πώληση των αρχαίων. Ποτέ δεν θα ξεχάσω που ένας από αυτούς κρατούσε ένα μπουκάλι με τσίπουρο και το πιάτο με τα φαγητά για να κεράσει πωλητές και αγοραστές των αρχαίων! Να πιούμε στην υγεία μιας …επιτυχημένης αρχαιοκαπηλίας. Ενας ευτυχισμένος χωριάτης που ετοιμαζόταν να αρπάξει τα πεντοχίλιαρα και κερνούσε όλους . Εμοιαζε σαν ένα γνήσιο, ελληνικό , παραδοσιακό μικρογλέντι δείγμα της ελληνικής φιλοξενίας . Με ανυπόκριτη χαρά και ασυγκράτητη ευφορία που αυτό που ήθελαν το πετύχαιναν. Οτι με τα λεφτά αυτά έλυναν το πρόβλημα μιας ζωής. Η ετσι τουλάχιστον πίστευαν…
Μέχρι τη στιγμή που ξεπρόβαλαν μέσα από ένα βαν επτά πάνοπλοι αστυνομικοί. Τότε που το μπουκάλι με το τσίπουρο έφευγε από τα χέρια του αγρότη και διαλυόταν στο χώμα. Τότε που το χαμόγελο πάγωνε στα χείλη του. Καθ ότι σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις , στο φινάλε αυτών των ερευνών μου, οι ύποπτοι έχουν την αίσθηση ότι βρίσκονται κοντά σε μια ιδιαίτερα επικερδή συναλλαγή, ότι ίσως βγάλουν τα έξοδα μίας ζωής «από δύο κομμάτια αρχαίο μάρμαρο». Εκεί λοιπόν που είναι αφημένοι , ανέμελοι , με κάθε επιφύλαξη τους σχεδόν ισοπεδωμένη , εκεί που πιστεύουν ότι η ζωή τους χαμογελά για μια ακόμη φορά , βρίσκονται μπροστά σε συλλήψεις , με χειροπέδες και με μεταγωγές σε κρατητήρια και δικαστικές αίθουσες. Τότε που οι τέσσερις ύποπτοι συνειδητοποιούσαν ότι είχαν «εξαπατηθεί»»
Οι... Κόπερφιλντ της Κορίνθου
Εντυπωσιακό είναι και το περιστατικό από την έρευνα για την εντυπωσιακή κλοπή -στις 11 Απριλίου 1990- 277 αρχαίων αντικειμένων από το μουσείο της Κορίνθου που χαρακτηρίζεται στο βιβλίο σαν «τρυκ» του… μάγου Κοπερφιλντ! Ο ιδιωτικός αστυνομικός Γιώργος Τσούκαλης είχε εντοπίσει τους δράστες της κλοπής και εκείνοι του είχαν ζητήσει να τους προσκομίσει ένα «πιστοποιητικό» του Υπουργείου Πολιτισμού ότι το τελευταίο θα τους έδινε μεγάλα χρηματικά ποσά προκειμένου να επιστρέψουν τα αρχαία. Όμως στην συνάντηση αυτή μέλημα των λαθρεμπόρων αρχαιοτήτων ήταν να δουν το έγγραφο αλλά να μην δει ο Γ. Τσούκαλης το πρόσωπο τους!
Η σκηνή που περιγράφει ο ιδιωτικός αστυνομικός στο βιβλίο είναι χαρακτηριστική «πήρα το μεγάλο ρίσκο για μια αποστολή που περιείχε πολλούς κινδύνους αλλά και πολλές ιδιομορφίες. Μέσω του Χρήστου Μαυρίκη συμφωνήθηκε να πάω με το αυτοκίνητο μου ένα βράδυ σε έναν απόμερο σκοτεινό δρόμο στην Κάτω Ηλιούπολη -κοντά στο γυμναστήριο- κρατώντας την «βεβαίωση του Υπουργείου Πολιτισμού». Η εντολή των αρχαιοκάπηλων ήταν σαφής «μόνος και χωρίς εκπλήξεις από αστυνομικούς» Πράγματι πήγα στο σημείο και περίμενα μέσα στο σκοτάδι. Δεν υπήρχε κανένας. Ξαφνικά άκουσα βήματα από την πίσω πλευρά της θέσης του οδηγού και κάποιον να μου ζητά επιτακτικά το «Χαρτί». Μου ζήτησε να το βγάλω από το παράθυρο , να τεντώσω το χέρι μου κρατώντας το έγγραφο και εγώ να γυρίσω το κεφάλι μου προς την άλλη πλευρά, προς το εσωτερικό του αυτοκινήτου. Για να μην τους δω .Σαν τον ταπεινό πιστό που δεν μπορεί να δει κατάματα κάποιον «Μεσσία». Ασφαλώς δεν ήξερα ότι εγώ τους γνώριζα ήδη! Όμως αυτό δεν είχε εκείνη την ώρα καμία σημασία και κάθε λάθος κίνηση μπορεί ν απέβαινε μοιραία. Ηταν μια απίστευτη κατάσταση με το μετέωρο χέρι μου να τους δείχνει …κατάμουτρα το χαρτί, αυτοί να το επεξεργάζονται με προσοχή , να σιγοψιθυρίζουν διάφορα και εγώ να έχω στρέψει το βλέμμα μου, αλλού. Με τον φόβο κάτι να πάει, ανά πάσα στιγμή, άσχημα….»
Ιδιαίτερα ενδιαφέροντα είναι όσα μνημονεύονται στο βιβλίο με την ανεύρεση -τον Ιούνιο του 1991- του κλεμμένου πίνακα του Ρούμπενς «Το κυνήγι του Καλυδώνιου Κάπρου» από το Μουσείο Καλών Τεχνών της Γάνδης. Ο ιδιωτικός αστυνομικός αναφέρεται στο βιβλίο του στις ιδιότυπες διαπραγματεύσεις που είχε με μια νεαρή τηλεπαρουσιάστρια στην κατοχή της οποίας βρέθηκε ο πίνακας.
«Για έναν άγνωστο λόγο η τηλεπαρουσιάστρια μου αποκαλούσε - υποτίθεται κωδικοποιημένα - τον πίνακα του Ρούμπενς … «Νιανιά» . Που να ήξερε ο Φλαμανδός ζωγράφος ότι αυτό το έργο του θα είχε την κακή τύχη κάποιος να το αποκαλεί «νιανιά» λες και είναι διαλυμένο φαγητό για μωρά. Σαν κάποιος να είχε …διαλύσει τον «Καλυδώνιο Κάπρο» . Μου έλεγε στις συζητήσεις μας ότι τον πίνακα της τον είχε δώσει , σαν δώρο, ενας Ιταλός φίλος της που τον είχε γνωρίσει στην Ρόδο. Ισχυριζόταν ότι δεν είχε καταλάβει ότι ο πίνακας ήταν γνήσιος και ότι επρόκειτο για ένα «φτηνό» δωράκι …διακοπών με κάποιο αντίτυπο πίνακα του Ρούμπενς. Καθώς και ότι κατάλαβε την αλήθεια με την βοήθεια του αντικέρ από τη Πλάκα που ήταν φίλος του πατέρα της και αντιλήφθηκε αμέσως την γνησιότητα του. Ολες οι συζητήσεις μας βασίστηκαν σε αυτό το «σενάριο» όμως . Ισως ωστόσο και οι δύο ξέραμε ότι η ιστορία του «Νιανιά» να μην ήταν καθόλου έτσι. Καθότι είναι δύσκολο κάποιος τουρίστας να κουβαλά ένα τέτοιο έργο τέχνης στην διάρκεια των «διακοπών» του στη Ελλάδα με στόχο να το χαρίσει σε κάποια Ελληνίδα που … ίσως γνώριζε.» Ποιος κουβαλά στις διακοπές του άραγε πίνακες τεράστιας αξίας ; Ηταν ακατανόητο και αντιφατικό. Ούτε προνοητικός λοιπόν , ούτε αφελής ήταν ο «Ιταλός». Απλώς η ιστορία φαινόταν ότι ήταν εντελώς διαφορετική. Σύμφωνα με πληροφορίες ο πίνακας είχε βρεθεί , μέσω των λαθρεμπόρων , στα χέρια ενός συγγενούς της 40χρονης η οποία προκειμένου να τον καλύψει σκαρφίστηκε το σενάριο του Ιταλού φίλου»
ΤΟ ΒΗΜΑ (Β.Λαμπρόπουλος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου