Γράφει ο Ιωάννης Μέγγουλης Ταξίαρχος ε.α .
Προκαλεί πάντοτε φρίκη σε κάθε χριστιανική ψυχή η προδοσία του Ιούδα. Γιατί να προδώσει τον Δάσκαλό του; Τρία χρόνια μαζί Του, πόσες φορές Τον είδε στα ύψη της αγίας αποστολής Του; Δεν άκουσε από το στόμα Του τα ωραιότερα λόγια; Δεν αισθάνθηκε τους ωραιότερους παλμούς της ανθρώπινης καρδιάς;Γιατί Τον πρόδωσε; Αυτό είναι το αιώνιο ερώτημα που προβάλλεται πάντα στα χείλη των...
Χριστιανών. Ολοι αποδίδουν την προδοσία στο πάθος της φιλαργυρίας.
Σε ένα τροπάριο ο υμνογράφος απευθύνεται προσωπικά στον προδότη: «Ο τρόπος σου δολιότητος γέμει, παράνομε Ιούδα, νοσών γαρ φιλαργυρίαν, εκέρδησας μισανθρωπίαν. Ει γαρ πλούτον ηγάπας, τι τώ περί πτωχείας διδάσκοντι εφοίτας; ει δε και εφίλεις, ίνα τι επώλεις τον ατίμητον, προδιδούς εις μιαιφονίαν;» Φρίξον, ήλιε, στέναξον, η γή, και κλονουμένη βόησον, ανεξίκακε Κύριε, δόξα σοι.
Ολοι μας, στο άκουσμα των λόγων της προδοσίας, στο πρόσωπο του Ιούδα πρέπει να βλέπουμε όλους τους προδότες ανάμεσα στους αιώνες, από την εποχή του Εφιάλτη μέχρι σήμερα. Να βλέπουμε αυτούς που είχαν τη δύναμη να καταστρέψουν την πατρίδα μας, να σκοτώσουν τα αδέλφια τους, να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα άλλων κρατών, να μαχαιρώσουν την Ελλάδα μας. ΦΡΙΚΗ.
Η ίδια αγανάκτηση, που γεμίζει τις καρδιές των Χριστιανών για την προδοσία του Ιούδα, γεμίζει και τις καρδιές των Ελλήνων Χριστιανών για την προδοσία όλων των άλλων προδοτών του Εθνους. Και τις παραλληλίζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου