"Ε ρε και να΄χαμε... το χρήμα λέει να΄χαμε"

Γράφει ο Χάρης Στούκας

Είμαστε Σύγχρονοι Σπαρτιάτες που δεν αντιμετωπίζουμε Πέρσες, αλλά, την Άνγκελα Μέρκελ και την Τρόικα σύμφωνα με πρόσφατο τίτλο του ΒΒC...

...ο Λαός μας δηλαδή και οι 300 βουλευτές του! Και βέβαια είναι ορθό σε μια συναλλαγή να ανταποδίδουμε αγαθά ίσα με όσα μας δίνουν, ενώ στην πάλη, να δίνουμε - πλήγματα – πιο πολλά, από όσα δεχόμαστε. Γι’ αυτό και η συναλλαγή μεταβάλλεται σε ανταγωνισμό, εάν ανταποδίδουμε με λιγότερα. Ακόμα και αξίες καθολικότερα και πιο γενικά καθιερωμένες, όπως η ζωή, κρίνονται απαξιωτικά με την αλλαγή των όρων τους. Πόσοι δεν εύχονται τον θάνατο, δεν τον προκαλούν στον εαυτό τους και δεν ευγνωμονούν ένα "εχθρικό" παράγοντα, που τους την αφαιρεί.....
...Η σταθερότητα τώρα μιας αξίας, είναι εξαρτημένη από την σταθερότητα της κατάστασης, που την επέβαλε με την αναγκαιότητά της. Άρα, οργανώνοντας νέες καταστάσεις, δημιουργούμε νέες και απαξιώνουμε παλαιότερες αξίες°̇ και εργαζόμαστε για μια αξία, εάν φροντίσουμε για την διατήρηση και σταθερότητα της κατάστασης, από την οποία προήλθε. Και επειδή μετά την κοινωνικοποίηση της παγκοσμοιοποίησης, οι καταστάσεις διαμορφώνονται κοινωνικά, πρέπει να δεχθούμε, πως η σταθερότητα των αξιών είναι ζήτημα κοινωνικής σταθερότητας.

‘Εξ άλλου, επειδή οι σχέσεις των πιο περιεκτικών συνόλων είναι πιο σταθερές σε αντιδιαστολή προς τις σχέσεις πιο στενών οργανώσεων και απλών λειτουργικών μονάδων, αξίες καθιερωμένες για μεγάλα σύνολα είναι προορισμένες να έχουν μεγαλύτερη σταθερότητα, εάν ενισχύονται από τις δυνάμεις του συνόλου. Με αυτήν την έννοια οι συνολικές αρετές πρέπει να θεωρούνται πιο έγκυρες απο αρετές διατομικές, όπως λ.χ. η εντιμότητα μέσα σε μια συναλλαγή. Είναι καλό να βγαίνει κανείς συνεπής στις υποχρεώσεις του σε έναν πελάτη° αλλά πολύ καλύτερο να βοηθά τον πλησίον, εφ’όσον αυτός έχει την ανάγκη του, μη όντας ικανός να ανταποκριθεί μόνος στις ελλείψεις του.

Και επειδή θέλουμε να μην αδικήσουμε κανέναν, μιας και γνωρίζουμε καλά στην Ελλάδα ότι ισχύει το: "ένας για όλους και όλοι για έναν", θα ξεκινήσουμε με τον Νούμερο 1 στις … καρδιές μας, τον υπ’ αριθμόν 2 αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, τον Θεόδωρο Πάγκαλο και τις "ζεστές" δηλώσεις του σε ερωτήσεις δημοσιογράφου,... αφού ξεκινήσουμε πρώτα την ιστοριούλα μας με κάτι που είχε πει ο Μπορίς Μπερζόφσκι.

"Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, το κεφάλαιο προσλαμβάνει τις πολιτικές αρχές για να εργάζονται. Η μορφή πρόσληψης ονομάζεται εκλογές. Και μέχρι τώρα, εφόσον οι εκλογές πραγματοποιούνται ανταγωνιστικά, η συγκεκριμένη επιλογή είναι λογική"

…ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Oι τελευταίες διαπραγματεύσεις με την τρόικα απέτυχαν, γιατί η Ελλάδα δεν εκπλήρωσε τις δεσμεύσεις της. Σήμερα είναι καλύτερο το κλίμα;

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Δεν υπήρξε ρήξη ή αναθεώρηση της χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας από την τρόικα, αλλά μία καθυστέρηση από πλευράς μας και μία απογοήτευση από την άλλη. Η ύφεση είναι βαθύτερη από ό,τι είχε προβλεφθεί και μας έχει στερήσει έσοδα. Υπάρχουν επίσης πολιτικά εμπόδια στον τερματισμό των πελατειακών σχέσεων, που έχει φουσκώσει το προσωπικό του δημόσιου τομέα, τη βασική αιτία του δημοσιονομικού ελλείμματος. Με το νόμο Πεπονή, το κόμμα μας έκανε ένα βήμα προς την κατάργηση της εξαγοράς ψήφου με αντάλλαγμα την απασχόληση στο δημόσιο. Πρέπει να συνεχίσουμε (προς αυτή την κατεύθυνση), αλλά η πίεση είναι μεγάλη και εντός του σοσιαλιστικού κόμματος.

Δ.: Μεταξύ του 60% των Ελλήνων, που είναι αυτοαπασχολούμενοι, μερικοί λέγουν ότι οι πολιτικοί είναι υπεύθυνοι για την κρίση, γιατί διόγκωσαν υπέρμετρα το δημόσιο τομέα. Τι τους απαντάτε;

Θ.Π.: Kατ αρχάς και αυτοί ζουν από το κράτος. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι πελάτες τους και επιπλέον οι ελεύθεροι επαγγελματίες κλέβουν μόνιμα το κράτος. Π.χ. οι δικηγόροι στην Αθήνα δηλώνουν μηνιαίο εισόδημα 1.500 ευρώ. Αυτό είναι αδιανόητο. Έτσι όλοι συμμετέχουν στην απώλεια εσόδων. Το έχω ήδη πει, όλοι μαζί δαπανήσαμε τα χρήματα. Το ερώτημα που θέτω στους Έλληνες είναι "ζητάς πάντα την απόδειξη από τον υδραυλικό;". Αυτό πρέπει να αλλάξει....

...Αν τώρα διαβάσουμε τις μυθοποιημένες εκδοχές χρηματισμού ψηφοφόρων από υποψήφιους πολιτικούς στα έργα "The prime Minister" και "The Duke’s Children", θα αναρωτιόμασταν κατά πόσο έχει αλλάξει η πολιτική ζωή. Στην φανταστική εκλογική περιφέρεια του "Σίλβερμπριτζ", τοπικοί δικηγόροι "κερδίζουν" 500 λίρες από τους υποψήφιους, "τίμιοι πολίτες" ζητούσαν ξεδιάντροπα "τη μικρότερη δυνατή οικονομική συμβολή" σε αντάλλαγμα για την ψήφο τους ( αντίστοιχη θα ηταν η συμβολή με την μορφή μιας θέσης σε δημόσιο τομέα) και ο προστατευόμενος του τοπικού αριστοκράτη νικά τον τοπικό ζυθοποιό!
Και θα αναγνωρίζαμε στον Κ. Πάγκαλο μια ειλικρίνεια... ως προς την χρόνια πολιτική σταθερότητα – στασιμότητα της "αλλαγής"!

Ας υποθέσουμε τώρα πως κανένα ποσό των χρημάτων που δαπανάται σήμερα από τον υποψήφιο δεν πάει κατευθείαν στην τσέπη των ψηφοφόρων. Ωστόσω θα πρέπει να δαπανώνται χρήματα για να εξασφαλίζονται ψήφοι. Μήπως αυτό επιτυγχάνεται μέσα από ένα καταιγισμό πολιτικών διαφημίσεων (ΜΜΕ) που τον προτρέπουν να ψηφίσει? Και μήπως τα αυξανόμενα έξοδα γα την διαδικασία αυτή, περισσότερο από ότι η ηθική ένδεια των ίδιων των πολιτικών προσώπων, είναι εκείνα που κάνουν τις νέες τάσεις διαφθοράς να εξαπλώνονται ύπουλα και να διατρέχουν το σώμα των πολιτικών? Μήπως δεν ήταν τόσο ειρωνικό αυτό που είχε πεί ο Γκίμπον? Ότι δηλαδή "η διαφθορά είναι το πιο αλάνθαστο σύμπωμα της συνταγματικής ελευθερίας?"

Για να έχει όμως κυριολεκτική σημασία η λέξη "διαφθορά", θα πρέπει να συνεπάγεται ότι τα ιδιωτικά συμφέροντα επηρεάζουν την κυβερνητική πολιτική, φαινομενικά – αν και αυτό συχνότερα εικάζεται παρά αποδεικύνεται - σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος!

Αν τώρα χρησιμοποιήσουμε την φαντασία μας και δούμε το κόμμα ως επιχείρηση, που εξασφαλίζει μετά την μάχη των εκλογών την πρώτη θέση... και ως διαχειριστής της κολοσσιαίας εταιρείας που είναι το σύγχρονο κράτος υπό το πρίσμα της κύριας επιχειρηματικής δραστηριότητάς της, την αποκαλέσουμε «ΔΗ.ΘΕ.Ν.Σ. ΕΠΕ», τότε σίγουρα φορτίζεται με μια τεράστια ευθύνη. Τί γίνεται με αυτήν την επιχείρηση 2 χρόνια μετά την ανάληψη της δραστηριότητάς της? Σύμφωνα με τα λεγόμενα της αγοράς και ενώ λεφτά υπήρχαν αυτά δαπανήθηκαν από την ίδια την επιχείρηση. Η Δήθενς ΕΠΕ είναι λοιπόν ένα προβληματικό μεγαθήριο, παρά το γεγονός ότι έχει μια εκτεταμένη βάση πελατών – καταναλωτών (φορολογούμενοι και όσοι εξαρτώνται από αυτούς), κάποιοι από τους οποίους είναι και μέτοχοι (ψηφοφόροι), ενώ μερίσματα γνωστά ως επιδόματα δίνονται σε ένα αριθμό από αυτούς τους πελάτες-καταναλωτές. Οι υπερπληθείς τώρα εργαζόμενοι σε αυτήν την επιχείρηση (εν δυνάμει ψηφοφόροι) δυσανασχετούν όμως, για "κακές" συνθήκες εργασίας και μισθούς "πείνας".

Όπως συνέβαινε στο 19ο αιώνα - αυτοί οι εν δυνάμει ψηφοφόροι - πρέπει να πειστούν ώστε να ταχθούν με άλλο κόμμα, αλλά αυτό δεν μπορεί πλέον να επιτευχθεί μόνο με την παροχή δωρεάν μπίρας κατά τον προεκλογικό αγώνα. Αντιθέτως το εκάστοτε κόμμα θα πρέπει να καλοπιάσει τους ψηφοφόρους με υποσχέσεις για μελλοντικές βελτιώσεις στην διαχείριση της ΔΗΘΕΝΣ ΕΠΕ, είτε με την μορφή μεγαλύτερων επενδύσεων, χαμηλότερων τιμών, (φόρων), καλύτερων συνθηκών για τους εργαζόμενους, υψηλότερων μερισμάτων (Επιδομάτων) είτε με άλλη μορφή αναδιάρθρωσης που θα αναζωογονήσει την αποδοτικότητα. Και με αυτόν τον τρόπο ίσως εξασφαλίσει την αγορά της προς πώληση εταιρείας....

Μολονότι λοιπόν υπάρχει η τάση να αγοράζεται και να πωλήται το κάθε τι – κάποτε – και η φιλοξενία του Παραδείσου – οι συναλλαγές όλο και περιορίζονται σε κάποιο σύστημα ικανοποιητικό "κυρίων". Και σήμερα και ανέκαθεν η πιο ειδεχθής περίπτωση αγοραπωλησίας θεωρείται η δωροδοκία για απεμπόληση συλλογικής νομιμοφροσύνης και για παράβαση αρχών γενικότερα , καθιερωμένων συνολικά. Αναφορικά με τέτοια ενδεχόμενα πιστεύεται χαρακτηριστικά πως το χρήμα είναι σατανική επινόηση. Ωστόσο, οι φορείς τέτοιων υψηλών αξιών το θεωρούν συνήθως χυδαίο να τις κατεβάζουν "στο σφυρί" ή στην αγορά, όπου λογαριάζονται οι ατομικές ανάγκες. Για αυτό και αν δεν αμειφθούν από το σύνολο, τέτοιοι φορείς ζούν και πεθαίνουν συνήθως "στην ψάθα".

Στην σημερινή δυσκατάληπτη εποχή....το χρήμα αποτελεί το μοναδικό πλέγμα που αναπτύσσεται μεταξύ των ανθρώπων... το χρήμα, το μοναδικό πλέγμα°̇ και υπάρχουν τόσα πράγματα που το χρήμα δεν μπορεί να πληρώσει! Το χρήμα είναι ένα εξαιρετικό θαύμα°̇ και όμως δεν εξουσιάζει απόλυτα τον ουρανό, ούτε καν την γή.... ΤΟΜΑΣ ΚΑΡΛΑΪΛ CHARTISM